Brudna forsa recenzja

Siódme: nie kradnij. W Swarzędzu napadnięto na furgonetkę konwojującą pieniądze. W wyniku strzelaniny na miejscu ginie jeden z konwojentów, drugi zostaje ciężko ranny, a trzeci znika wraz z samochodem i dziesięcioma milionami. Żyć, nie umierać, prawda? Trudno powiedzieć, czy to było porwanie, czy też perfekcyjnie skrojony napad stulecia. Prowadząc mozolne śledztwo, policjantka Aneta Nowak ustala, że zaginiony konwojent był mieszkańcem Szamotuł. Tyle że facet od roku nie żyje…

Ryszard Ćwirlej jak dotąd kojarzył mi się z kryminałami retro, tymi z Antonim Fiszerem przede wszystkim, dlatego z chęcią sięgnęłam po współczesny kryminał jego autorstwa. Szczerze powiem, że w tej odsłonie twórczość pana Ryszarda znacznie bardziej do mnie przemawia. Mimo że „Brudna forsa” w moim odczuciu jest właściwie powieścią sensacyjno-kryminalną, czytało mi się ją świetnie. Autor stworzył brawurową, epicką wręcz fabułę. Klimat historii jest bardzo plastyczny, a w połączeniu z niezwykłą lekkością narracyjną, z uwzględnieniem smaczków i detali charakteryzujących połowę lat 2000, z wielkopolską gwarą i szczyptą humoru tworzy przyjemną, ale lekko zarysowaną otoczkę obyczajową. Umiejętnie budowane napięcie, dynamiczna akcja z wieloma plot twistami, rozbudowana intryga, która znacznie wykracza poza motyw zrabowanych pieniędzy, zapewniają niesamowitą mieszankę wrażeń. Zakończenie to już czyta się z zapartym tchem. Mamy tu także plejadę wielu barwnych i różnorodnych postaci, także tych niezbyt lotnych, safandułowatych, leniwych prokrastynatorów, którzy może i czasami przynoszą ujmę mundurowi, ale za to sprawiają, że nie jest nudno.

Podobało mi się. Powiew świeżości i miłej odmiany w moim standardowym czytelniczym portfolio.

„– Oficer policji na służbie na colę? Z największą przyjemnością”… No i tą, dwukrotnie zresztą powtórzoną w tekście parafrazą dialogu z mojego ulubionego serialu zostałam kupiona totalnie :) Oni tam wprawdzie nie szli na colę, lecz na coś mocniejszego, ale kto by się tam wgłębiał :)