Powrót wilka recenzja

Powrót wilka Mirosława Tomaszewskiego to powieść złożona, myślę, że z jednej strony ze względu na bohaterów i ich wspólną przeszłość, po drugie ze względu na ilość występującej narracji i po trzecie ze względu na emocje, których jest naprawdę dużo. Emocje bohaterów są bardzo jasno zarysowane w powieści, oddają dobrze relacje, więzi jakie istniały między bohaterami. To jest coś, co mnie bardzo uderzyło. Dokładność opisywania przez autora odczuć.
Poznajemy historię Wilka, który po dziewiętnastu latach życia na emigracji, przypływa jachtem do Polski. Odwiedza swoje dawne rodzinne miasto, powraca do przeszłości, my wraz z bohaterem. Autor opisuje w swojej powieści rok 2005, wtedy miałam 7 lat, więc zupełnie inaczej odbieram te lata. Nie doświadczyłam tego, co towarzyszyło Wilkowi. A właściwie tego, co było znajome autorowi i jego wykreowanej postaci.

Te czasy są dla mnie raczej kartą z historii, czymś o czym trochę się uczyłam, o czym ktoś mi opowiadał. To, co zasłyszane chwilami można sobie wyobrazić, ale ciężko zrozumieć. Czasem to wręcz niemożliwe, tym bardziej niemożliwe jest to odczuć. I w sumie zastanawiam się nad tym, bo...
mnie ta książka ani nie ujęła za bardzo, ani chyba jej nie zrozumiałam. Walczyłam z nią, a ona ze mną. I tak mam z nią coś w rodzaju problemu...
Nie potrafię powiedzieć, że jest do luftu, bo to nie prawda. Styl autora jest na wysokim, a może powiedzieć na bardzo wysokim poziomie. Książka porusza naprawdę ważne tematy, kreacje bohaterów również są dopracowane i autor stworzył też postaci złożone, niesamowicie dokładnie oddając ich emocje, poruszenia odczucia, można powiedzieć warstwę psychologiczną. Więc nie mam najmniejszych podstaw do tego, by komukolwiek tę powieść odradzić.
Do mnie nie trafiła, może to wina tego, że jestem za młoda. A może mnie te emocje bohaterów za bardzo przytłoczyły, niestety miałam takie wrażenie i to odbierało mi chęć czytania. Jest w niej coś takiego, taki specyficzny klimat, który (może nie we właściwym momencie przyszedł) mnie gdzieś uderzał. Nie wiem, jak do do końca wyjaśnić.
Czasem tak już jest w życiu czytelnika. Więc, nie odradzam.

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania dziękuję Klubowi Recenzenta NaKanapie.pl