Małe Licho i anioł z kamienia recenzja

Bożka, a dokładnie Bożydara Antoniego Jekiełłka poznałam już wcześniej, gdy sięgnęłam po pierwszy tom serii Małe Licho i tajemnica Niebożątka i bardzo się polubiliśmy, dlatego też sięgając po Małe Licho i anioł z kamienia czułam się, jakbym wpadała w odwiedziny do dobrych, aczkolwiek bardzo specyficznych znajomych. 

Nowe przygody Bożka rozpoczynają się od przygotowań świątecznych i już w tym miejscu autorka wykracza poza schemat, wskazując, że także osoby niewierzące mogą i mają prawo świętować. Także otwierając książkę wpadamy w wir świątecznych przygotowań - gwarnych, tłocznych i wprowadzających tak dobrze nam znany przedświąteczny chaos. Bożek organizuje również sylwestra ze swoim szkolnym przyjacielem i wszystko jest super, dopóki nie okazuje się, że znaczna część niezwykłych mieszkańców domu łapie ospę. Wtedy Bożek wraz z Tsadkielem, który w czasie świąt sprawił mu ogromną przykrość, zostają odesłani na ferie zimowe do ciotki Ody, która mieszka w lesie. 

Jak można było przypuszczać, ciotka Oda nie jest zwyczajną ciotką, a w Lichotce wydarzy się wiele niezwykłych rzeczy... Jedno jest pewnie - obawy Bożka, że będzie się nudził okazały się zupełnie nietrafione. Nie chcąc zdradzać fabuły wspomnę tylko, że tytułowy anioł z kamienia to Tsadkiel i wiele się w jego anielskim życiu wydarzy w ciągu tych kilku dni w leśnej chacie. 

Autorka i tym razem nie zawiodła - barwne postaci, duża dawka poczucia humoru, kilka momentów wzruszenia, niezwykła fabuła. To wszystko sprawia, że z tą książką warto pójść nawet do piekła... Jedyne czego mi zabrakło to Małego Licha - biedne, chore zostało w domu i czytelnik nie miał zbyt wielu okazji cieszyć się jego radością życia, entuzjazmem, anielską cierpliwością i uroczą naiwnością.