Nie Anioł recenzja

Co byś zrobił/a, gdyby Twój telefon nagle rozdzwonił się w najmniej oczekiwanym momencie, a po drugiej stronie odezwałby się... Twój Anioł Stróż?

W książce "Nie anioł" autor zabiera nas na ponowne spotkanie z nadkomisarzem Marcinem Zakrzewskim. Policjant zostaje wezwany do zwłok znalezionych w samochodzie. Niestety na miejscu okazuje się, że ofiarą jest dawny znajomy Marcina z pracy, "Parol". Podczas oględzin nadkomisarz odbiera telefon z nieznanego numeru. Jego rozmówca przedstawia się jako Anioł Stróż. Deklaruje, że pozbędzie się każdego, kto w jakikolwiek sposób stanie na drodze Zakrzewskiemu. Oczywiście tajemniczy anioł staje się potencjalnym mordercą. Zakrzewski równolegle zajmuje się sprawą zabójstwa jednego z uczestników napadu na hurtownię. Po incydencie, jaki miał miejsce przy śmierci "Parola" Szawszaka, policjant staje przed podwójnym zadaniem. Poza koniecznością odnalezienia sprawców zabójstw, na jego barki spada jeszcze konieczność rozszyfrowania, kim jest jego Anioł Stróż. Wszystko wskazuje bowiem na to, że nie taki z niego do końca anioł, a w chorym umyśle każdy może stać się potencjalnym zagrożeniem dla jego podopiecznego. Na celowniku mogą więc być współpracownicy i bliscy Marcina. Zaczyna się wyścig z czasem. Czy sprawy są ze sobą powiązane? Kto ukrywa się za symulatorem głosu, obiecującym Zakrzewskiemu wsparcie? Gdy przeszłość puka do drzwi, policjant musi zebrać wszystkie swoje siły i doświadczenie, by rozwikłać sprawę i uratować kolejne ludzkie istnienia.

Dobrze było spotkać się ponownie z nadkomisarzem i towarzyszyć mu w prowadzeniu śledztwa. Nie zabrakło tu charakterystycznej dla bohatera brawury, która nie raz już zaprowadziła go na skraj przepaści. Tym razem poznajemy jeszcze Jowitę Skowrońską, nieugiętą dziennikarkę, która swoją pracą nie raz udowodniła, że potrafi w najtrudniejszych sprawach dogrzebać się głębiej niż policja. Zakrzewski może w niej mieć konkurencję, największego sprzymierzeńca lub kolejny powód do zmartwień. Autor sprawnie wpłata w fabułę wątki z przeszłości, okraszając je rzetelnie opisanym zagadnieniem choroby psychicznej. Bardzo spodobało mi się to, że nikt nie jest w tej powieści czarno-biały. A to dzięki tym szarościom możemy dostrzec, że z każdego może wypłynąć zło za sprawą odpowiednich okoliczności, a zarazem nie zawsze złe uczynki są wynikiem wyboru czy wewnętrznego zepsucia.