Nic się nie dzieje recenzja

Pędzimy przez życie na oślep, bez zastanowienia, ale z nadzieją, że mamy mnóstwo czasu przed sobą. Wszystko wydaje się osiągalne. Wystraczy tylko chcieć. W miarę upływu życia pojawia się jednak świadomość nierównych szans. Dostrzega się obecność przypadku. Ma się wrażenie, że ktoś inny podejmuje za nas decyzje. Taki realizm życiowy nierzadko bliski pesymizmowi.

Na ile nasze życie zależy od nas?

Każda pozornie błaha chwila jest istotnym elementem układanki, która tworzy nasz byt. Każde pozornie nieistotne zdarzenie stanowi nierozerwalną całość z jakimś zdarzeniem, bez którego nie miałoby sensu, choć dla naszego życia jest kluczowe. Życie pełne rozczarowań dzieje się i przydarza każdego dnia.

Odchylice, mała miejscowość gdzieś pod Tarnowem. Tu życie ma inny wymiar. Codzienność bohaterów nie zmienia się od lat. Szczęśliwy byt staje się koszmarem. Zatapianie się w marazmie zwyczajności i beznadziei. Nic się nie dzieje. Trwają tak bez szans na lepsze jutro, bo to co teraz wydaje się najlepsze. I uparcie powracają w ten beznadziejny świat.

Prosta historia. Bolesna i przejmująca. Ukazuje życie, które nie rozpieszcza, a powroty do miejsc poranionych bywają trudne. Smutek przeplata się z nadzieją. Wykreowany przez autora świat zmusza do refleksji. Tak bardzo realny dzieje się za niejednymi, zamkniętymi drzwiami. Bohaterowie zanurzeni w szarzyźnie tkwią uparcie w zwykłości, a życie niezauważenie przepływa.

Obraz rodziny, gdzie życie toczy się wokół meczy piłki nożnej, odoru gorzkiej żołądkowej i dymu żółtych cameli. Przemoc zagląda tu często i wymierza sprawiedliwość. Pozostaje gorycz niespełnionych obietnic.

Proza życia pełna zwątpienia i pustki. Niektórzy z mozołem dźwigają ciężar zdarzeń i przeżyć, który nie uniosłoby wielu ludzi.

Powieść poruszająca swą tematyką i pomimo, że napisana z charakterystyczną nutą humoru, wprawia w zadumę. Nad tym co ważne. Skrywa ironiczny śmiech. Łzy dławią od środka, ale nie można się poddać, bo życie toczy się każdego dnia. Zza ubłoconych chmur przedziera się promyk nadziei, który pozwala spojrzeć w przyszłość.

Gorzki w swej wymowie przekaz wzbudza wiele emocji. Mocna. Trudna opowieść, ale tak bardzo autentyczna. Osadza się niepostrzeżenie na dnie serca.
Gorąco polecam!

Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwolira