Nic się nie dzieje recenzja

“Nic się nie dzieje” to moje kolejne, po “Tu nie ma nic”, spotkanie z prozą Krystiana Janika. Byłam ciekawa nowej książki tego pisarza i dalszych losów rodziny Gorzałków, tym bardziej, że ta powieść została uhonorowana główną nagrodą w plebiscycie serwisu Granice.pl na najlepszą książkę 2022 roku.

Niestety i w Odchylicach, i u Gorzałków nie się nie zmieniło. Bohaterowie tkwią w swojej beznadziejnej codzienności, bierności. Bezrefleksyjne życie tej “prawdziwej, polskiej rodziny” toczy się dalej w oparach alkoholu, dymu papierosowego i w oczekiwaniu na następne mistrzostwa. Mecze polskiej reprezentacji to dopiero jest okazja do wypitki, zresztą każda okazja jest dobra. Wódka przecież uczyni życie łatwiejszym, weselszym, bezproblemowym, więc po co się wysilać. Kto by zastanawiał się nad sensem życia, przecież tak jest fajnie.

Życie w tym porządnym polskim domu nie jest usłane różami. Przekonuje się o tym Jadwiga , żona Wieśka, matka dzieciom. Jak mówi: “Dolą prawdziwych Polek patriotek jest dzieci urodzić i odchować. Dolą prawdziwych Polek patriotek jest też modlić się za mężów swoich, żeby głupot nie narobili", dlatego też prowadzi dom, tkwiąc przy agresywnym mężu. Musi się starać, bo jeśli coś mu się nie spodoba, to weźmie do ręki “francuza” albo wiatrówkę i będzie wymierzał sprawiedliwość Zresztą przemoc, tak jak alkohol, jest w tej rodzinie na porządku dziennym, a wstydliwe sekrety skrywa się gdzieś głęboko, by nie ujrzały światła dziennego. Wstydem dla Jadwigi Gorzałki jest też córka studentka, która kupuje książki - jakże to zmienić dom prawdziwej, polskiej rodziny w bibliotekę? Nie może być!

“Nic się nie dzieje” to powieść o prozie życia w jego całej bolesno-brutalnej odsłonie, pełna pesymizmu, zwątpienia i pustki. Bardzo gorzka to historia, poruszająca swoją tematyką i nawet nuta ironicznego humoru jej nie osłodzi. Wykreowany przez autora świat polskiej prowincji zmusza do refleksji, bo mamy świadomość, że życie niejednej “porządnej polskiej rodziny” tak wygląda. Ta świadomość boli, przytłacza, nastraja pesymistycznie.

Czy naprawdę mieszkańcy Odchylic będą dalej tkwić w swym alkoholowo-przemocowym świecie. Czy nie ma dla nich nadziei? Czekam na inną, weselszą, optymistyczną odsłonę życia w Odchylicach…