Odmęt recenzja

Moim postanowieniem noworocznym z 2022r. było zacząć czytać ksiązki autorów, których do tej pory nie czytałam, należy do nich m.in. Jacek Łukawski.
Trochę czasu minęło i przyszedł czas na "Odmęt". Zaczęłam czytać i po raz kolejny zadałam sobie pytanie, dlaczego tak długo zwlekałam, a potem przyszła refleksja, że przecież wszystko dzieje się wtedy, kiedy ma się dziać.

Książka mnie zachwyciła. I swoją historią i tempem akcji i jej zawiłościami. Przede wszystkim jednak, najbardziej zachwyciło mnie to, iż nic w niej nie było oczywiste, a autor zgrabnie pociągał nas to w lewą, to w prawą stronę i wodził nieustająco za nos.

Początek wydawał się wręcz banalny. Młody człowiek - Damian Wolczuk, jedzie do Krakowa, w któym zamierza zacząć nowe życie. Zaczyna pracę w jednej z krakowskich gazet, a drzwi ma mu otworzyć bardzo gorący artukuł, na którego wydanie ma może trzy dni. Po tym terminie historia w nim opisana przestanie być aktualna. Do tego kobieta jego życia, boleśnie go zraniła,więc tym bardziej chce wykorzystać swoją szansę. Niestety jego podróż zostaje brutalnie przerwana przez wypadek samochodowy, podczas którego jego auto ulega poważnemu uszkodzeniu i Damian musi pozostać w Chęcinach. Na jego szczęście w pobliżu znajduje się Alicja, która mu z chęcią pomaga. Młoda kobieta, znajduje mu pokój w klasztorze, i tym samym młody dziennikarz, zostaje skazany na małą mieścinę.

Chęciny, mała miejscowość, okazuje się dla niego wcale nie taka nudna i przewidywalna. Wręcz przeciwnie. Z dnia na dzień, dzieje się coraz więcej, a Damian zostaje rzucony w wir wydarzeń. Przede wszystkim, najwazniejsze jest, że odnaleziono wóz, który go potrącił. Jakby było tego mało - wszyscy którzy byli w tym samochodzie....nie żyją, a ich śmierć jest niezwykle tajemnicza.

Śledztwo prowadzi Dariusz Kryński, z którym Damian szybko się zaprzyjaźnia. Przyjaźń ta nie jest bezinteresowna i dziennikarz szybko uzyskuje od Dariusza wszystkie potrzebne mu informacje. Sam zaś oznajmia, iż jest śledzony i boi się o swoje życie. Policjant mu wierzy, ale nie tylko on. Wierzy mu również prokurator Arkadiusz Painer, który miał juz z Damianem do czynienia, wiele lat wcześniej.

Ich drogi zazębiają się, jakby los specjalnie pokierował ich do tej miejscowości, nad którą górują ruiny pięknego zamku, tak aby domknąć wszystkie historie.

Ta książka nie pozwala na nudę. Damian, jako piekielnie inteligenty facet, umiejętnie wszystkimi kieruje - nami również. Raz mamy go za bohatera, raz za jego przeciwieństwo, Innym razem mu współczujemy, a innym nienawidzimy. Emocji nie brakuje, a końcówka książki pokazuje, iż autor jest mistrzem w manipulowaniu nimi. Do tego dochodzi nieustające pytanie, kim jest morderca, który jakby przemyka pod nosem policji i prokuratora, a jednemu Damianowi wydaje się, iż wie kim on jest i jak bardzo jest niebezpieczny.

Pytanie tylko, czy aby na pewno jest to takie oczywiste?????