Brudna forsa recenzja

W 2015 roku, z wypiekami na twarzy śledziliśmy wiadomości. Dlaczego? Bo wtedy doszło do bardzo brawurowej kradzieży. Konwojent ukradł furgonetkę, w której było 8 mln złotych i puff, zniknął. Najlepsze jest to, że wielu z nas przyklasnęło mu. I żeby było jasne, ja nie propaguję kradzieży i jestem jej absolutnym przeciwnikiem, no ale jak on to zrobił... To było fascynujące.

Na podstawie tej historii autor Ryszard Ćwirlej stworzył kolejną książkę z cyklu: Aneta Nowak (6 z kolei). Ja czytałam, jako pierwszą i jako serię i jako pierwszą w ogóle od autora.
I co? Świetnie! Ten kryminał jest doskonały. Po pierwsze sama historia, która powoduje szybsze bicie serca. Ukraść tyle kasy, pracując wcześniej przez rok i nie rzucając ani grama cienia podejrzenia. Przez rok facet był "przeźroczysty", poukładany, niewchodzący nikomu w drogę, grzecznie do domku i do pracy. No magia!

Krzysztof Furmaniak był pracownikiem na medal. I wiecie co? To już powinno być podejrzane, bo ludzie doskonali tacy jak on, nie istnieją. Każdy z nas ma gorsze lub słabsze dni, a dlaczego nikogo to nie zastanowiło? No właśnie. Tu też był haczyk.

Zaczyna się żmudne śledztwo. Tylko jak prowadzić śledztwo, jak ktoś znika i nie zostawia po sobie nic... Ha. Przecież wiadomo, że nie ma przestępstw doskonałych. Zawsze coś się znajdzie, zawsze przestępca popełni gdzieś jakiś błąd, tylko śledczy muszą być nad wyraz dociekliwi i nie robić nic po łebkach.

Aneta to fajna babka jest. Kojarząca fakty, inteligentna, niemająca kompleksów, idąca po swoje, kochana córka rodziców. Serio, pierwszy raz spotkałam się z policjantką, która nie ma miliona traum i nie kmini cały czas, jak to bardzo ma spieprzone życie... Nie wiem, może było coś wcześniej, więc posiłkuję się spostrzeżeniami tylko z tego tomu. Jest lubiana przez wszystkich i każdy chętnie z nią współpracuje, dzięki czemu będzie miała okazję ruszyć trochę to żmudne śledztwo do przodu.

W tej książce mamy, jak w monecie. Rewers i awers. Myślenie i działanie policjantów, kontra myślenie i działanie przestępców. My wiemy kto jest kto (znaczy dla tych, co śledzili sprawę z 2015), ale nie psuje nam to odbioru, bo autor stworzył świetne dialogi i w bardzo prosty, a jednak bardzo dobry sposób przedstawił ludzi z lat zamierzchłych (mówimy tu o czasach przed pieriestrojką) i to jak się odnaleźli w nowym, czyli w kapitalizmie. A oni zrobili to doskonale, choć wielu powinno beknąć za swoje czyny (taki mały wtręt z mojej strony).

Co mi się podobało również najbardziej, to to, że autor nie wybiela policji w żaden sposób, ani nie stawia jej działań na piedestale. Wręcz momentami sam ośmiesza niektórych, choć w bardzo ładny i humorystyczny sposób. Książka bardzo dobra. Wartka akcja, świetne dialogi i historia, która dostała drugie życie. Trochę podkolorowana, ale to dało jej tego fajnego rysu, który jest tak potrzebny w dobrych kryminałach.