Nasze małe kłamstwa recenzja

„ Nasza teraźniejszość zostaje uformowana przez przeszłość, obawy, brak pewności, stratę.” (str.80)

Kochająca się rodzina, mieszkająca w pięknym domu z nowoczesnym wyposażeniem i dużym ogrodem. Mąż kardiochirurg ceniony w swojej pracy, z widokami na awans, jego nastoletnia córka z pierwszego małżeństwa, 6-cio letni bliźniacy i ona Marianne na etacie domowym gotująca, sprzątająca, zajmująca się dziećmi. Wszystko było idealne.

Jednak przyglądając się tej idealnej rodzinie zauważa się pewne pęknięcia i rysy. Dzieciństwo bohaterki nie było szczęśliwe. Nieudolna samotna matka popadająca w stany depresyjne, później domy dziecka i rodziny zastępcze. Tego w dorosłym życiu chciała uniknąć tworząc wspaniałą, kochającą się rodzinę. Początki były obiecujące do czasu aż wydarzyła się tragedia. Marianne wylądowała w szpitalu, później poddała się długoterminowej terapii i braniu silnych leków, które miały ją uspokajać a odnosiły przeciwny skutek.

Mąż narzucał swoją wolę, uniemożliwiał nawiązywanie kontaktów ze znajomymi i sprawiał, że zawsze czuła się winna. Dla rodziny porzuciła obiecującą karierę i była w stanie poświęcić wszystko byle by byli razem. Według męża wszystko musiało błyszczeć w domu, być w stanie idealnym i doskonałym. Posiłki podane starannie o czasie, zaspokajające jego podniebienie. Nauczyła się iść na kompromisy.

Pragnęła zadowolić wszystkich. Mąż często podważał jej autorytet przy dzieciach. Okazywał się czasem agresywny, brutalny i złośliwy. Znęcał się nad nią i upokarzał. Mąż był przystojnym i czarującym człowiekiem w stosunku do innych ludzi, szczególnie kobiet. Ona ciągle podejrzewała go o zdradę, co stało się jej obsesją. Z tego powodu wiele razy się przeprowadzali. Zadręczała się drobiazgami.

Często wpadała w stany przygnębienia, a mąż swoimi stwierdzeniami pogarszał tylko jej samopoczucie. Tkwiła między rzeczywistością a wyobraźnią. Targały nią sprzeczne uczucia miłości i nienawiści i odrazy. Mąż swoimi słowami i czynami próbował odsunąć ją od dzieci, które były dla niej całym światem. Przejąć nad nimi całkowitą kontrolę.

W ich życiu dominowały kłamstwa w stosunku do siebie, rodziny i znajomych. Budowała idealny wizerunek swojego małżeństwa i dzieci i doskonałego życia w oparciu o kłamstwa, a jednocześnie starała się odzyskać swoją utraconą tożsamość. Co było prawdą, a co kłamstwem? Komu wierzyć? Gdzie są granice, których nie należy przekraczać?

Napięcie jest stopniowo dozowane. Akcja wciąga czytelnika coraz mocniej, a zakończenie zaskakuje.
„ To my kształtujemy charakter naszych dzieci, poprzez nasze zachowanie w stosunku do nich, do innych ludzi i do siebie samych”