Nasza dziewczynka recenzja

" Nasza dziewczynka "Georgini Cross opiera się na schematach i popularnym temacie zaginięcia dziecka, które było pozostawione, przez chwilę bez opieki rodziców. Podjęcie się napisania książki, na "oklepany "temat, jest bardzo ryzykowne. Po pierwsze trudno poprowadzić fabułę w taki sposób, aby zainteresować czytelników, a po drugie, skonstruowanie akcji w taki sposób, aby nie powielać tego, co zostało już kiedyś napisane jest sztuką. Czy Pani Georgini się to udało?

Powieść, z całą pewnością, dobrze napisana. Byłam ciekawa rozwoju sytuacji. Początek bardzo powoli się rozkręcał, ale z czasem, pochłonęła mnie akcja i obudził się we mnie duch detektywa. W powieści występuje niewiele postaci i każdą z nich w którymś momencie podejrzewałam. To zdecydowany plus. Nic do końca nie było jasne, a im więcej szczegółów poznawałam tym trudniej było mi odkryć prawdę.

W tej powieści jednoczasowo zaginęło dziecko i wybuchł pożar w willi sąsiadów. Podejrzewałam, że oba te wydarzenia coś łączy, ale byłam daleka od odkrycia prawdy.

Akcja rozkręcała się powoli. Było sporo opisów i zbaczania z tematu, a to z kolei wywoływało odrobinę znużenia. Książka nie wywołała u mnie dużych emocji pomimo trudnego tematu. Jest to tym bardziej niezrozumiałe, że wyraziste były emocje bohaterów. Kreacja postaci jest na wysokim poziomie, a postaci nie są przerysowane, lecz wiarygodne.

Zakończenie zaskakuje, ale jest mocno niedopracowane i opiera się bardziej na przypadkowości i domysłach niż na rzetelnym śledztwie. Trzy czwarte powieści stanowią dywagacje, jedynie pod koniec pojawia się pani detektyw i nie tylko posuwa śledztwo do przodu, ale i szybko wyjaśnia. Nagle zeznania świadka, który wcześniej był uznawany za niewiarygodnego przyczynia się do rozwiązania zagadki kryminalnej.

Po przeczytaniu mam lekki mętlik w głowie. Z jednej strony dobrze mi się czytało i chciałam poznać zakończenie oraz rozwiązanie zagadek. Z drugiej strony, powieść jest trochę rozwleczona i zabrakło, przysłowiowych ciar na plecach. Pomimo pewnych obiekcji, uważam, że warto sięgnąć po tę lekturę.