Plewy recenzja

„Plewy. Napady, nafta, nadzieja" to drugi tom serii „Kresowe korzenie” i kolejna opowieść o galicyjskich Kresach, tym razem jednak dziewiętnastowiecznych.

Kacper Wolat, ojciec siedmiu córek, zatrudnia się przy wydobyciu nafty, by odnaleźć spokój. Dziewczyny wbrew społecznym normom zamiast znaleźć mężów, założyć rodziny oszukują, grając w karty, kradną i grają na nosie władzy. Mimo iż trudno nazwać je w pełni pozytywnymi postaciami, swą nieprzewidywalnością i barwnością potrafią zaskarbić sobie sympatię czytelnika. Czasy nie były łatwe. Bijąca po oczach bieda i różnorodność kulturowa niejednokrotnie determinuje postawy bohaterów, którzy źródło nadziei na poprawę losu upatrują w nafcie, stanowiącej znak nadchodzących zmian, postępu.

„Cóż, czas jest jak rzeka i płynie tylko w jedną stronę. Nie masz na świecie kija, którym zdołasz nurt czasu odwrócić.”
Tak jak w pierwszym tomie tym razem również plastyczne opisy pokazują wieś, mentalność ówczesnych chłopów, ich życie i śmierć. Pięknie wszystko zaprezentowane. Jednak to, co w pierwszej części traktować można jako swego rodzaju rozgrzewkę (mowa o malowniczych opisach, rozważaniach bohaterów), w drugim tomie może zacząć trochę przeszkadzać. Przy tych wszystkich opisach akcja schodzi na drugi plan, a przygody tracą blask i zaczyna brakować napięcia. Szkoda, bo losy bohaterów są niezwykle interesujące. Silne, charakterne kobiece bohaterki zasługują na więcej uwagi. Ich siostrzane wsparcie, oddanie, dorastanie, kształtowanie charakterów, przygody to naprawdę emocjonujący wątek. Rozpala on ciekawość. Wszystko tłumi gruba pierzyna tego, co mogłoby być przepięknym tłem. A tak blisko do porywającej powieści awanturniczej!
Cieszę się, że pojawiła się w tej części postać podobna do Lupa z „Niwy”. Jest nią intrygujący wędrowiec.

Podobają mi się autentycznie brzmiące dialogi, lekki styl pisania, a także poruszony ponadczasowy temat poszukiwania tożsamości.

„Plewy” to bardzo klimatyczna, miejscami melancholijna, czasem przyprawiona wyważonym humorem powieść, która pozwala się rozmarzyć i poznać pełne kontrastów życie mieszkańców południowo-wschodnich Kresów ponad sto lat temu.

Czekam na trzecią część, bo związałam się z klimatem powieści Kasi Bulicz-Kasprzak.