Wada. Kiedy serce przestaje bić recenzja

Dalsze losy Julii i Marka... Wyjątkowej pary. Ona ma dwukolorowe oczy, on - nigdy się nie uśmiechnie, ponieważ od urodzenia ma sparaliżowane mięśnie twarzy. Mimo swoich "wad", złych i bolesnych doświadczeń z przeszłości, jest im że sobą dobrze, tworzą udany i szczęśliwy związek. Jednak czeka ich najtrudniejszy sprawdzian w życiu... Śmierć czai się za rogiem i zaatakuje w najmniej oczekiwanym momencie i wybierze osobę, której strata może boleć najbardziej.

"-Wróż. Tylko szybko, bo się śpieszę.
- Nie ma co się śpieszyć. Życie nie ucieknie - zaśmiała się Cyganka.
(...)
- Widzę śmierć, która daje życie (...). Krzywda cię w życiu wielką spotkała, a zarazem szczęście. I to szczęście chce się teraz wymknąć. Ktoś otworzył mi drzwi i na nie czeka. I może to twoje szczęście się wymknie, a może się nie wymknie. Wszystko zależy od niej. Od śmierci. I żebyś ty, moja pani, była zadowolona, to inni muszą cierpieć. Nie inaczej. Nie inaczej..."

Moja mama zerwała noc przez tą książkę. Ja również nie mogłam się od niej oderwać. I to w zasadzie wystarczy za recenzję. Piękna, życiowa, wzruszająca, dotykająca tego, czego każdy z nas się boi, wzbudzająca zarówno strach, jak i nadzieję.

Julię i Marka pomimo że przeszli razem wiele, to czeka ich największa przeszkoda i ból, jaki może wyobrazić sobie rodzic. Lęk o zdrowie i życie dziecka. I teraz każdy może się postawić w ich sytuacji....ten niewyobrażalny strach i okrutna bezradność w walce z chorobą o życie swojego ukochanego dziecka. Nie ma większej tragedii... Nie wyobrażam sobie takiej. Jedynym rozwiązaniem jest przeszczep, ale żeby musiało do tego dojść, ktoś musi umrzeć.

Autorce pięknie udało się oddać emocje i uczucia, pomimo małej objętości powieści. Akcja jest tu dosyć skondensowana w czasie, i dlatego też skupiona na najważniejszych elementach, które chwytają za serce i dotykają duszy. Bohaterowie pokazują, jak kruche i ulotne jest życie, które w ciągu jednej sekundy może obrócić się o 180 stopni... Zmuszając nas tym samym do pewnej refleksji.
Takie mądre i życiowe książki czyta się bardzo szybko i przyjemnie, a w przypadku tej książki - też boleśnie. Nie da się podejść do tej historii wyłączając emocje i serce. Ta poruszająca historia jest naprawdę godna uwagi i polecenia. Myślę że każdy powinien ją przeczytać, no każdy z nas może znaleźć się na miejscu bohaterów. Choroba, śmierć, bezradność, codzienną walka z przeciwnościami - te tematy są ciągle aktualne i stanowią nieodłączną część ludzkiego życia...bo "Sztuką jest budzić się każdego ranka i pomimo trudności, jakie na ciebie czekają, mieć siłę, aby je przezwyciężać i dążyć do celu"....