Someone to Stay recenzja

Po dwóch pierwszych częściach tego cyklu, które oczarowały mnie po całości, nie mogłam doczekać się Someone to stay, tym bardziej, że książka miała być poświęcona głównie Lucienowi, który zdążył mnie mocno zaintrygować w Someone New, oraz Alizie.
Niestety ta część była dla mnie najsłabsza. Być może podświadomie miałam większe oczekiwania? Historia nieco mi się dłużyła, była troszkę...nudna. I to nie tak, że w całym tym cyklu akcja goni akcję, nie. To nie ten typ książek. One są dość spokojne, skupione na codzienności i problemach młodych ludzi, w wieku około 20 lat. O ile jednak w dwóch pierwszych książkach to wszystko mi pasowało, tak tym razem czegoś zabrakło.
Dla mnie zdecydowanie zbyt mało było Luciena. Tego trochę mrocznego, cichego, ubranego wiecznie na czarno chłopaka, tworzącego przerażające maski, słuchającego ciężkiej muzyki i jednocześnie robiącego również makijaże ślubne. Chłopaka, wychowującego swoją młodszą siostrę.
Jakieś 80% to była Aliza, 20% Lucien, a to wielka szkoda.
Rozumiem na czym przede wszystkim chciała się skupić autorka, jakie problemy ukazać, jednak ta wiecznie zapracowana Aliza wprowadziła jakąś taką straszną monotonię i znużenie.
Studia prawnicze, blog kulinarny, wydawanie własnej książki kucharskiej, a co się z tym wiąże, wywiady, sesje zdjęciowe. Coraz trudniej było jej znaleźć czas dla rodziny i przyjaciół, a nawet dla siebie samej tak naprawdę. Dni miała zaplanowane praktycznie co do minuty i nawet na sen nie zostawało zbyt wiele czasu.
Jej dziadkowie pochodzili z Pakistanu i w wieku 20 lat przywędrowali do Ameryki. Ich życie nie było proste, nie było wokół ludzi, którzy by im pomogli, wręcz przeciwnie, spotykali się z każdej strony z utrudnieniami. I właśnie na tym chce się skupić Aliza, takim ludziom chce pomagać, żeby było im łatwiej w obcym kraju.
Pomiędzy Alizą i Lucienem jest taki kontrast, ona tak dokładnie wszystko zaplanowane, z ogromną ambicją dążyła do swoich celów, a on? Dla siostry schował swoje ambicje i pragnienia do kieszeni. Zrezygnował z własnych marzeń.
I dla mnie ta postać Luciana była ogromnie ciekawa, a jednak zepchnięta troszkę w kąt.
Nie chodzi o to, że tę książkę czytało mi się źle, ale jednak nie wkręciłam się w nią tak jak przy poprzednich częściach tej serii.
Myślę, że autorka chciała żeby postać Alizy była taką inspiracją dla młodych kobiet i na pewno w wielu przypadkach spotka się to z bardzo dobrym odbiorem, to skupienie się na niej. Dla mnie było ono troszkę nadmierne, przez co zrobiło się zbyt monotonnie :)
Na koniec autorka ukazała kilka ważnych prawd, niby prostych, a jednak trudnych.
Jeśli chodzi o samo wydanie książki, z minusów mogę wspomnieć jedynie o tym, że czasem dezorientowało mnie to, że coś, co działo się jakiś czas później, było zapisane tylko od nowego akapitu, wolałabym chociaż linijkę przerwy pomiędzy tekstem.
Okładki całej serii są natomiast cudowne! :)