Najlepsze umysły recenzja

Książka, która otrzymała nagrodę Pulitzera. Niezwykle ambitna i... trudna w odbiorze. Naszprycowana polityką i naukowymi rozważaniami, osadzona w amerykańskich realiach, totalnie odmiennych od naszych.

Ale w tym wszystkim zaplątana jest historia bohaterów. Dwóch przyjaciół żydowskiego pochodzenia, którzy wychowali się po sąsiedzku, razem poszli do szkoły podstawowej, średniej, ale z czasem ich drogi się rozeszły. Tylko, że przyjaciele z dzieciństwa nigdy nie odchodzą na zawsze, bo są częścią nas. A co, jak jeden z nich okazuje się cierpieć na paskudną chorobę psychiczną? Ten podziwiany i skazany na sukces, staje się ofiarą schizofrenii. A wraz z nim, ofiarami stają się osoby z jego otoczenia...

Książka pokazuje, jak wygląda życie schizofrenika, który musi się nauczyć odróżniać fakty od omamów, po czym omamy ignorować, co nigdy nie jest możliwe w 100%. Pomimo tego można się uczyć, pracować i osiągać sukcesy, ale 90% energii zawsze będzie przeznaczone na ogarniecie choroby. I co najważniejsze, bez farmakoterapii, ta walka jest z góry przegrana.

A jednak bohater skończył prawo na Yale i osiąga sukcesy. Niezwykła jest w tej sytuacji rola wychowawców, mentorów, którzy mogą albo człowieka zaszufladkować, albo wspierać i otworzyć przez nim świat.

Michel od dziecka był ambitny i pomimo niewielkich wysiłków osiągał sukcesy, a jego historią zainteresowali się nawet producenci filmowi, którzy chcieli zekranizować jego życie, pokazując innym chorym, że ich życie może być sukcesem pomimo choroby.
W przeciwieństwie do swojego przyjaciela, który pomimo ogromnych wysiłków, nie potrafił go dogonić. Książka jest napisana właśnie przez tego przyjaciela, z jego perspektywy i pokazuje jego punkt widzenia.

Nie chcę spojlerować, ale w sumie ta historia nie miała prawa skończyć się inaczej. Wielki wygrany stał się przegranym i odrzuconym przez społeczeństwo. I tylko przyjaciel z dzieciństwa trwał przy nim do końca...

Choć miejscami miałam myśli, żeby ją przerwać, cieszę się, że dotrwałam do końca.

Pozycja zdecydowanie dla ambitnych i wytrwałych, ale godna uwagi!