Ultimatum recenzja

Zamachy terrorystyczne to wciąż ogromna zagadka dla ludzi żyjących w dzisiejszych czasach. Na świecie nie istnieje nawet jednolita definicja terroryzmu — dla ciekawych jest przynajmniej kilkaset. Zjawisko niby pradawne, sięgające Zelotów, Asasynów, a mimo to nadal wystarczająco niezbadane. Kiedy pojawiły się wolne media, definicja terroryzmu została jeszcze bardziej nagięta, zniekształcona.

Po zamachu z dnia 11 września 2001 roku świat stanął w miejscu. Terroryzm stał się czymś, o czym mówił każdy — w każdym zakątku świata. Ludzie również na co dzień nie zauważają tych niby niepozornych przejawów terroryzmu. Słyszeliście kiedyś o terroryzmie jednej sprawy?

"Ultimatum" autorstwa T.J. Newman to kolejna książka ukazująca atak na samolot pasażerski. Kolejna? Co ja mówię. Ta książka wgniotła mnie w fotel, podczas mojej podróży, której przewodnikiem była T.J. Newman. Już od samego początku treść niezmiernie mnie przeraziła, ponieważ przerzuciłam się na nią z zupełnie cukierkowego gatunku literatury pięknej.

Muszę przyznać, że nic w tej książce nie powie wam, że jest debiutem i co ciekawe nie rozumiem niektórych negatywnych opinii na jej temat. Pierwszy raz czytałam książkę o terrorystach i może dlatego przeżywałam ją tak emocjonalnie. T.J. Newman zaskoczyła mnie niejednokrotnie i sprawiła, że dosłownie wstrzymywałam oddech, przewracając kolejne strony i nie mogąc uwierzyć w to co się tam dzieje.

Mocna książka, która trzyma w napięciu i zdecydowanie nie dziwię się, że Universal Studios zakupiło prawa filmowe, aby zekranizować tę powieść. Jeśli lubisz kino akcji, jest to pozycja zdecydowanie dla Ciebie.

Serce pęka na pół, o drogi mój świecie,
Widząc cierpienie i dół, co wy ludzie o tym wiecie.
Ciśnienie pod czaszką napędza myślenie,
Słowa okalające, niczym oczu mydlenie.
Wielka maszyna życiem kieruje,
Serce przystaje, gdy na ziemi ląduje.
Niekiedy stajesz przed wyborem,
Setki, czy bliscy staną się potworem.
Śmierć sunie niczym wiatr w podzięce,
Delikatnie niczym dłonie dziecięce.