Oskar Kot który przeczuwa śmierć recenzja

David Dosa jest geriatrą. Pracuje jako profesor w Warren Alpert Medical School na Uniwersytecie Browna w Provicende. Wraz z rodziną mieszka w Rhode Island. Oscar'a odkrył w Steere House i opisał jego umiejętności w eseju opublikowanym w "New England Journal of Medicine". Jednak dzięki książce "Oskar. Kot, który przeczuwa śmierć" napisanej przez David'a Dosę lepiej możemy poznać tego kota i historię wielu rodzin z nim związanych. Ja osobiście naprawdę uwielbiam koty i między innymi dlatego postanowiłam sięgnąć po tę książkę. Zaciekawił mnie również Oscar i po prostu nie mogłam się doczekać, gdy poznam go dzięki niej.

"Nikt nie ma kota (...) To ona ma ciebie!"*

Oscar jest kotem, zamieszkującym dom starości - Steere House. Pracownicy, pacjenci, rodziny osób tam przebywających zauważyły, że Oscar potrafi wyczuć śmierć. Za każdym razem, przez śmiercią jakiejś osoby, przychodził do jej pokoju i kładł się obok niej. Nikt nie potrafił go wtedy stamtąd wygonić. David Dosa postanowił zrozumieć tego kota. Odwiedzał osoby, które spotkały się z Oscar'em przy śmierci jakiegoś członka rodziny. Każda osoba wypowiadała się o tym jak ten kot przynosił im pociechę, radość, jak rozwiewał ich smutek i troski. Oscar nie tylko "przepowiada" śmierć. On jest pocieszycielem, w tym budynku pełnym łez i smutku. Nie tylko pies jest przyjacielem człowieka. Koty też są naszymi przyjaciółmi, jednak niektórzy ich nie doceniają. David Dosa przedstawia nam również sposoby jak radzić sobie ze śmiercią bliskiej nam osoby. Jak radzić sobie z tym, że te osoby mają demencję lub Alzheimera. Na końcu książki jest takie krótkie podsumowanie, jednak już z samych rozdziałów możemy wyczytać jak sobie z tym wszystkim poradzić. "Oskar. Kot, który przeczuwa śmierć" to nie tylko książka o nadzwyczajnym kocie, ale także o chorobie, która coraz częściej dotyka starszych ludzi.

"Czasami aktem najgłębszej miłość jest pozwolić komuś odejść."**


Książkę Davida Dosy czyta się bardzo szybko. Nic dziwnego, ponieważ nie jest ona zbyt obszerna, a duże litery również ułatwiają nam czytanie. Co do treści książki, to przyznam szczerze, że nie wiedziałam czego mogę oczekiwać. Jak się okazało, wszystkie historie związane z Oscar'em zostały spisane jakoby w jedno długie opowiadanie. Pomysł niezbyt mnie zachwycił. Spodobały mi się jednak cytaty związane z kotami na początku każdego rozdziału. Co do stylu pisania - jestem nim trochę zniesmaczona. Nie chodzi o to, że autor używał wulgaryzmów. Po prostu jego styl jest bezbarwny. Jego słowa mnie nie wciągały, a jego "rozmyślania" momentami mnie nawet przynudzały. Narracja głównie prowadzona jest w pierwszej osobie, jednak były rozdziały w których jest ona w trzeciej osobie. To też niezbyt mi się podobało, wolałabym jedną, ciągnącą się do końca książki narrację. Pomimo tych minusów, cieszę się, że pan Dosa napisał tę książkę. Dzięki niej możemy bliżej poznać Oscar'a. Ten kot jest bardzo często tam wychwalany. Jestem miłośniczką kotów, ale momentami wydawało mi się to po prostu absurdalne. To zrozumiałe, że cieszą się z tego powodu, że kot im pomógł to wszystko przetrwać. Ale niektórzy mówili tak, jakby uważali, że dosłownie wszystko zawdzięczają temu kotu. Czasami powtarzała się również treść wypowiedzi niektórych osób. Oscar zdobył moje serce, ale ta książka napisana na podstawie prawdziwych faktów już nie. Na końcu okładki jest napisane, że jest to poruszająca historia. Czy tak? Jest to sprzeczna kwestia. Sama historia naprawdę może poruszyć nasze serce, lecz ubrana w te słowa nie wycisnęła ze mnie ani jednej łzy.

"Czasami wydaje mi się, że jesteśmy milsi dla zwierząt niż dla ludzi."***

Podsumowując, "Oskar. Kot który przeczuwa śmierć" to historia o cudownym stworzeniu. Czytając ją nie powinno się oceniać tego jak jest napisana, tylko to co ona przekazuje. Warto dodać, że nasza polska okładka jest cudowna.

*cytat z książki, strona: 90.
**cytat z książki, strona: 68.
***cytat z książki, strony: 30-31.