Bliźnięta z lodu recenzja

,, A teraz całuję swoją żyjącą córkę, jakby to było jakieś żarliwe, zabobonne zaklęcie: sposób na odwrócenie przyszłych nieszczęść''
Autor S.K.Tremayne pochodzi z Wielkiej Brytanii, studiował filozofię w Londynie.
Rok po straszliwym w skutkach wypadku Angus i Sarah Moorcroft wraz z córką przeprowadzają się na malutką wysepkę Torran, odziedziczoną po babci, aby zacząć od nowa, po prostu żyć, zostawiając przeszłość za sobą.
Jednak los miał wobec nich zgoła odmienne plany, wręcz zadrwił z tej rodziny i tak już doświadczonej zdarzeniami z przeszłości.
Sprawy skomplikowały się jeszcze zanim rodzina wyruszyła na wyspę, Krystie bowiem uznała, że jest Lydią, nie Krystie, że to Krystie zginęła tego feralnego dnia.

Matki, mamy, babcie, ciocie każda z was wie, albo chociaż jest w stanie wyobrazić sobie jakie piętno potrafi się odbić na matce, gdy ta straci dziecko, zdaje mi się, że nie ważne są okoliczności tej utraty czy to choroba, wypadek czy cokolwiek innego. Najważniejsze jest to, że matce jakby wyrwano część serca i duszy na raz, takiego bólu, nie da się porównać z niczym innym. Tym trudniej jest mamie i tacie, gdy ginie jedno z bliźniąt jednojajowych, a zatem niemal identycznych pod względem wyglądu zewnętrznego.
U rasy białej odsetek ciąż bliźniaczych wynosi od 0,9 do 1,4% ogólnej liczby porodów, 25% ciąż bliźniaczych to bliźniaki jednojajowe, są one identyczne genetycznie.
Sam fakt ciąży bliźniaczej to jak wygrany los na loterii, nie wspominając o bliźniakach jednojajowych.
Biologia jest niesamowita, niejednokrotnie już się nad tym zastanawiałam, jak niesamowitym jest poczęcie dziecka, które z każdym dniem rozwija się w ciele matki, i ze zlepka komórek tworzy się mały człowiek, oczywiście nie chce wywołać burzy, od kiedy dziecko to dziecko, nie w tym rzecz. Każdy powinien mieć prawo do swojego zdania.

Uwielbiam thrillery psychologiczne, po odczekaniu cierpliwie w kolejce sięgnęłam wreszcie po dzieło tegoż autora, jestem pod wrażeniem prowadzonej fabuły, wyjściowy zwrot akcji, zmusił mnie do ponownego przeczytania ostatnich dwóch rozdziałów, miałam bowiem wrażenie, że coś mi umknęło....
,,Boję się obu swoich córek, obu duchów w tym domu, dwóch duchów w mojej głowie. Bliźniąt z lodu, topniejących, zlewających się ze sobą''
Poruszający i wstrząsający thriller psychologiczny.
Szczerze polecam fanom tego gatunku.
Moniq