Moc krwi. Zew scytyjskich kurhanów recenzja

Jakiś czas temu przeczytałam cykl o psjonacie Leśna Ostoja pani Joanny Tekieli i muszę przyznać że ta seria przypadła mi do gustu. Choć nie jestem zagorzałą zwolenniczką literatury obyczajowej to pomysłowość i styl autorki mnie urzekł. Wiedziałam już wtedy że pani Joanna, napisała i planuje wydać kryminał. Teraz kiedy ukazała się ta nowość niezwłocznie sięgnęłam po książkę. Początek klasyczny ale od pierwszych stron jest akcja i krwawe, brutalne morderstwo. Policja pojawia się na miejscu zdarzenia, koroner robi swoje. Pojawiają się pierwsze pomysły i wnioski po sekcji zwłok. Tak naprawdę to w tym momencie zaczęła się jak dla mnie równia pochyła. Dochodzenie niemrawe prowadzone przez wprawną policjantkę i młodego adepta który stawia swoje pierwsze kroki w zawodzie i od razu trafia na seryjnego mordercę.

Autorka bardzo szybko zdradza tajemnicę kim jest zwyrodnialec zabierając całą frajdę czytelnikowi. My możemy jedynie biernie przypatrywać się jak, nie pozbawieni, poczucia humoru policjanci, nieudolnie podążają za mordercą.

Obrazek mordercy, niczym, wyrwany z horrorów czy innych książek grozy. Wizualizacja jego wyglądu bardzo mnie drażniła i całkowicie nie pasowała. Jedyną mocną stroną tej postaci była jego osobowość, wiara w misję i dążenie do celu.

Zakończenie banalne i bez żadnego zaskoczenia. Najprostrze rozwiązanie bez żadnego efektu wow.

Książka napisana bardzo schematycznie. Każdy rozdział to nowy trup. Pomimo barwnych opisów zbrodni zabrakło mi emocji czy klimatu towarzyszącego thrillerom i kryminałom. Pomimo iż głównemu bohaterowi blisko było do postaci z horroru to jego nie budziła lęku.

Wykorzystanie historii związanej z
Scystami i wplecenie jej w fabułę uważam za niezwykle ciekawe i udane.

Choć autorka ma na swoim kącie kilka książek to tę lekturę można potraktować jako debiut. Czy udany? Jak dla mnie, niestety nie, ale cieszę się że wielu osobom ta powieść przypadła do gustu, gdyż bardzo cenię sobie twórczość pani Joanny. Myślę jednak że " pierwsze koty za płoty ", a każda kolejna książka będzie tylko lepsza.