Kiry recenzja

Pamiętam, jak będąc jeszcze w szkole podstawowej, skołowana wiadomościami z różnych lekcji, przyszłam do mamy i zapytałam, gdzie były dinozaury, skoro nie ma o nich ani słowa w biblijnym stworzeniu świat. Mama bardzo dyplomatycznie odpowiedziała mi, że dinozaury oczywiście istniały, tylko żyły na innym kontynencie 😅 A gdzie miał swoją siedzibę Perun, skoro na szczycie Drzewa Świata umieszczony był Asgard? Tutaj z pomocą przychodzi Anna Madejak i jej krótka powieść "Kiry".

Kojarzycie na pewno ten koncept, w którym to ludzie tworzą bogów wierząc w nich. Jeśli na tym samym terenie wyznawanych jest kilka wiar, to bóstwa, chcąc nie chcąc, muszą żyć obok siebie. Wychodząc od tego założenia, pisarka raczy nas niezwykłą lekturą, w której postacie znane z mitologii nordyckiej, słowiańskiej i germańskiej, pojawiają się nagle obok siebie. Do tego dochodzą jeszcze bohaterowie z biblijnymi imionami... Naprawdę nie wiadomo, czego się spodziewać!

Ta książka to gratka dla fanów różnych mitologii, na pewno odkryją w niej wiele smaczków. Jestem pod wrażeniem pomysłu i poprowadzenia całej tej historii. Niestety czasami czułam się zagubiona wśród takiej ilości bohaterów i równocześnie prowadzonych wątków. Ktoś, kto w ogóle nie miał do czynienia choćby z nordyckimi opowieściami, może poczuć się zniechęcony do lektury.

Książka opowiada o bogach i jest pisana w odpowiednim do tego stylu. Czytało mi się to tak dobrze, jak opracowania Parandowskiego albo Gaimana. Postacie przypominają swoich imienników, to nie są zwykli ludzie tylko ze znaczącymi imionami. Za to też duży plus. Podsumowując, podobał mi się pomysł i wykonanie, jeśli ktoś przepada za taką tematyką, to polecam poświęcić tej historii trochę czasu.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl