Kiry

Ludzie znów zaczynają wierzyć w dawne bóstwa. Na tyle mocno, że te pojawiają się na ziemi, mimo, że ich panowanie dawno minęło. W koronie Drzewa Życia robi się tłoczno, a lasy wypełniają się zapomnianymi demonami. Drogi bogów słowiańskich, nordyckich i germańskich krzyżują się w najmniej spodziewanych miejscach. Sama Baba Jaga dorzuca swoje trzy grosze do galimatiasu jaki powstał. A gdzieś pośrodku tego wszystkiego znajduję się dwójka młodych ludzi, Adam i Ewa. Zostaje powierzona im misja, która odmieni ich losy prawdopodobnie na zawsze.

Blurb jaki został nam zaprezentowany w sieci zapowiada naprawdę wiele. Czytelnik snuje wyobrażenia na temat lektury, jednak to co otrzymuję finalnie, nie bardzo pokrywa się z tym, co zakładał o książce. Tak przynajmniej było w moim przypadku.

Z jednej strony podobał mi się język użyty w powieści - przywodził na myśl historie snute przy ognisku. Z drugiej strony dialogi bohaterów były dziwnie sztuczne, a opisów świata dostaliśmy naprawdę niewiele. Nie pobudziły one wyobraźni na tyle, by człowiek czuł się swobodnie w rzeczywistości stworzonej przez autorkę.

Podczas lektury czułam się równie zagubiona co bogowie pojawiający się nagle w koronie Drzewa Życia. Taka mnogość bohaterów nie wyszła na dobre fabule. Powstał chaos nie do ogarnięcia, co chwilę łapałam się na tym, że czytam akapit po raz kolejny, ponieważ nie dostrzegam sensu opisywanego zdarzenia. Nie byłam też w stanie określić co poszczególne postaci wprow...

Ta książka to gratka dla fanów różnych mitologii, na pewno odkryją w niej wiele smaczków. Jestem pod wrażeniem pomysłu i poprowadzenia całej tej historii. Niestety czasami czułam się zagubiona wśród takiej ilości bohaterów i równocześnie prowadzonych wątków. Ktoś, kto w ogóle nie miał do czynienia choćby z nordyckimi opowieściami, może poczuć się zniechęcony do lektury.

Książka opowiada o bogach i jest pisana w odpowiednim do tego stylu. Czytało mi się to tak dobrze, jak opracowania Parandowskiego albo Gaimana. Postacie przypominają swoich imienników, to nie są zwykli ludzie tylko ze znaczącymi imionami. Za to też duży plus. Podsumowując, podobał mi się pomysł i wykonanie, jeśli ktoś przepada za taką tematyką, to polecam poświęcić tej historii trochę czasu.