Kochający na marginesie recenzja

Autentyczna opowieść o życiu bohaterów ocierających się o własne tęsknoty, marzenia, nadzieje w jedynej takiej kawiarni "Na Marginesie". 
Wykreowana przez Autorkę przestrzeń staje się przystanią zbłąkanych postaci, gdzie każdy na swój sposób szuka bliskości zmagając się z trudnościami dnia powszedniego. Wszyscy razem tworzą barwny wachlarz, a jako składowe stanowią różnorodne tworzywo  połączone emocjonalnymi nićmi. Jedni lubią się bardziej, inni są zaledwie tolerowani w tej małej społeczności, ale każdy z nich potrzebuje akceptacji. Ich doświadczenia rzutują na wybory, co czasem doprowadza do błędnie podjętych decyzji, zbyt szybkiej rezygnacji z celu. Jeśli wielokrotnie zostaliśmy odrzuceni, niełatwo zdecydujemy się na kolejne obnażenie uczuć. Jeśli poddaliśmy się już dawno nałogowi, nie zauważymy nagle na horyzoncie nagrody za zerwanie z nim. Jednak mimo wszystko niektórzy z tych rozbitków znajdą wyjście z patowej sytuacji, innym niestety nie uda się dosięgnąć do marzeń. 

 Wydaje się, że "Kochający na marginesie" tylko pozornie dotyka przeżyć przedstawionych postaci. Tak naprawdę jest to powieść o każdym z nas. Nie ma większego znaczenia tło kulturowo-społeczne, czy granice geopolityczne, tutaj rządzą ludzkie pragnienia i emocje. Wszystko to, czego doświadczamy każdego dnia, sytuacje z którymi raz lepiej, raz gorzej sobie radzimy. A jeśli do tego jesteśmy niepodporządkowani obowiązującym konwenansom, z ułomnościami ciała bądź ducha, wpisujemy się idealnie w ten margines, jaki przewidziała Johanna Nilsson dla swoich bohaterów.

Można powiedzieć, że Nilsson stworzyła jedną z tych najbardziej nieliterackich historii w literaturze, dlatego że traktuje na chłodno o życiu, o sednie naszego istnienia. Rozgrywające się w niej dramaty są zaczerpnięte nie tylko z ulic Sztokholmu, ale mają odzwierciedlenie w miastach każdego innego kraju. Wszystko wydaje się być tutaj nieszablonowe, poczynając od postaci, po sposób opowiadania o ludzkich pragnieniach i wyborach. A sama okładka nie jest przekłamaniem, czy też nic nie wnoszącym obrazkiem, a odbiciem jednej z końcowych scen powieści, która dość mocno zapadnie mi w pamięć ze względu na swój kontekst.
Skondensowana treść obfitująca w mocne doznania, zawiera bogaty materiał do przemyśleń.