Na końcu schodów recenzja

"Na końcu schodów" Aleksandra Kowalska
Nell i Gabriel to kochające się małżeństwo. Do czasu. Wracając z wakacji zdarzył się wypadek, po którym Gabriel spędził dwa miesiące w śpiączce. Po wybudzeniu cierpi na amnezję i jedyne co pamieta to wypadek. Nell spotykając się z mężem pierwszy raz po wybudzeniu zauważa, że Gabriel nie jest sobą. Jest oschły, zdenerwowany i porywczy- całkowicie inny niż Gabriel sprzed wypadku. Do tego chce żeby nazywać go Benem.
Nell próbuje odnaleźć swego meza w obcym człowieku, jednak to się nie udaje. A poszukując go trafia na straszliwą tajemnice sprzed dwudziestu lat.
.
Hej .W książce opis mnie od razu zainteresował, byłam bardzo ciekawa o co tam dokładnie chodzi i jak się rozwinie sprawa amnezji. Jednak trochę się zawiodłam na książce, ponieważ już na wstępie wiedziałam jak akcja rozwinie się dalej I jaka kryje się tam tajemnica. To było bardzo dużym minusem, ponieważ w książkach takich najbardziej liczy się zaskoczenie, a dla mnie takiego zaskoczenia nie było. Kolejną rzeczą którą mi się nie podobała jest to że została w trakcie fabuły wprowadzona pandemiaktóra nie pasowala ogóle do akcji i jest całkowicie niepotrzebna zwłaszcza, że każdy ma już dość pandemi, a słuchać i czytać kolejny raz o tym -to może być trochę uciążliwe. Następną rzeczą którą się średnio podobała była sama główna bohaterka przynajmniej niektóre momenty : na przykład gdy przyszla do męża po wypadku, od razu czuła do niego wielką niechęć. . Już tego dnia się z nim kłóciła co było bardzo dziwne, ponieważ myślę że żona człowieka nie zareagowała by w ten sposób tylko starała się zrozumieć i może wesprzeć, a ona od początku go atakowała. Mimo że potem pokazywała wsparcie to jednak ten początek liczył się najbardziej. W ogóle było mnóstwo takich rzeczy głównej bohaterce często mówiła coś a następnie mówiła coś całkowicie przeciwnego co wykluczał o jej poprzednie słowa.
A pierwszym plusem w książce jest to że bardzo mi się zaciekawiła mnie fabuła mimo tego że na początku odkryłam to jednak Byłam ciekawa, jak dokładnie autorka rozwinie fabułę. Byłam bardzo zaintrygowana sprawą amnezji i tego zapomnienia i jakby drugiej tożsamości (to wskazywałoby ewentualnie na chorobę psychiczną) było bardzo ciekawe drugim Plusem jest to że bardzo szybko i przyjemnie się czytało nie licząc z ostatnich 50 stron przez który nie mogłam przebrnąć głównie przez tą akcję z pandemią ale myślę że miło tego wszystkiego warto się mną znudzi po książkę po książkę i poznać autorkę.
Miłego dnia ☺