Tam, gdzie las spotyka się z niebem recenzja

Dzisiaj przedstawię Wam książkę, która na dłuuugo zagości w moim sercu i nie będę chciała się jej pozbywać.

Mowa tutaj oczywiście o “Tam gdzie las spotyka się z niebem”. Od samego początku ta książka miała świetne opinie. Większość osób jej treść porywała, a chęć zobaczenia co tak naprawdę ona skrywa wzrastała do maximum.

Pamiętajcie, że zawsze najlepiej jest wyrobić swoją opinię, bo chodzi tutaj o Was! Każdy ma prawo do własnego głosu.

Młoda Joanna przeżyła naprawdę dużo. Śmierć matki, walka z rakiem. Można by rzec, że świat się na nią uwziął. Kiedy powraca do studiów, ponownie zaczyna badać ptaki. Chce udowodnić sobie, ale także światu, że mimo trudnych przeżyć, nie załamała się. Pewnego wieczoru jednak rutyna została zerwana, a wszystko za sprawą małej dziewczynki. Twierdzi ona, że przybyła z gwiazd, po to, aby zrozumieć ludzi. Odejdzie kiedy zobaczy pięć cudów.

W rozwikłaniu zagadki pomaga jej sąsiad Gabriel - traktowany przez ludzi jako odludek. Im więcej czasu ta dwójka spędza z Ursą, coraz więcej pytań zbiera się w ich głowach. Kim tak naprawdę jest ta mała, skoro w tak młodym wieku potrafi czytać, ale także rozumieć Szekspira?

Nadchodzi czas trudnych decyzji. Mimo iż z każdym dniem powstaje między nimi wyjątkowa więź to jednak czy jest na tyle silna, aby pokonać przeciwności losu?

Wow. Co to była za książka! Nie spodziewałam się, że aż tak do mnie trafi. Oczarowała mnie i przez to nie wyrzucę ją przez najbliższe miesiące z głowy. Już teraz wam mówię, że to jest moja nowa perełka.

Styl autorki jest lekki i przyjemny, dzięki czemu bardzo szybko się ją czyta. Akcja z kartki na kartkę coraz bardziej przyspiesza. Po ok połowie jesteśmy tak zbombardowani wieloma pytaniami, że już nie możemy się doczekać rozwiązania.

Każdy z bohaterów jest inny. Nie powtarzają się i dzięki temu każda osoba może się z jednym z nich utożsamiać.

Kolejnym plusem jest to, że relacja pomiędzy bohaterami rozwija się powoli. Tutaj nie ma takiego czegoś, że po dwóch dniach już się kochają. Nie lubię sama takich motywów i właśnie dzięki temu książkę czytało się przyjemniej. W końcu nie wiedzieliśmy czy tak naprawdę bohaterowie skończą ze sobą w związku.

Relacja z Ursą była przesłodka. To jak Jo i Gabriel o nią dbali rozpływało moje serce.

Skłania ona do refleksji. Szczególnie zastanawiamy się nad relacjami międzyludzkimi. Czy nasi przyjaciele, są nimi naprawdę? Czy można im zaufać? Do tego musi dojść każdy z nas.