Mrok duszy. Część 1 recenzja

‘Mrok duszy’ to książka, do której napisania recenzji bardzo długo się zbierałam, a to wszystko z powodu emocji, które ciągle powracały, gdy tylko zaczynałam pisać. Rollercoaster emocjonalny gwarantowany podobnie jak zaskoczenie oraz niepewność co będzie dalej, a także zakończenie, po którym nie jest się pewnym niczego.

Autorka ma przyjemny i lekki styl pisania. Używa prostego języka, dzięki czemu wszystko jest jasne i klarowne, mimo to polecam czytać części po kolei. Osoby nie znające pierwszej książki- Czerń Rubinu - mogą momentami, mimo dogłębnych wyjaśnień autorki, czuć się zagubione bądź niepewnie z fabułą. Lepiej sobie to darować i jak nie czytaliście jej, to najlepiej od niej zacząć, bo naprawdę warto – w końcu to dodatkowa dawka emocji. Jak przy emocjach jesteśmy to jak mówiłam ta część jest prawdziwym rollercoasterem emocjonalnym. Klaudia Max wspaniale ukazała emocje bohaterów za pomocą słów, czytając historię czułam i przeżywam wszystko, co Luiza, choć miałam gorzej niż bohaterka, gdyż odczuwałam nie tylko jej emocje, ale i rodziły się we mnie różne skrajne uczucia względem autorki, o których nie omieszkałam się z nią podzielić. Fabuła książki jest dopracowana i skrupulatnie przemyślana. Widać nakład pracy, jaką autorka włożyła w to, by każde wydarzenie miało sens, jaki i swoje konsekwencje, wielkie brawa. Nie chcę przez przypadek nic zdradzić, aby nie psuć Wam zabawy. Dodam tylko, że czytając nie raz otwierałam oczy ze zdziwieniem, kilka razy ze złością chciałam odłożyć książkę – oczywiście nie robiłam tego, bo od niej ciężko się oderwać. Taki paradoks emocjonującej i nieprzewidywalnej historii. Był też moment, w którym autentycznie tak nie byłam pewna akcji, że bałam się tego co zastanę na kolejnych stornach.

Bohaterowie tak samo jak poprzednim razem fenomenalnie wykreowani. Tutaj nie będę za dużo się rozpisywać, bo i nie ma nad czym - są wyraziści, świetnie wykreowani a przede wszystkim autentyczni. Jestem pełna podziwu jak autorka ukazała całą gamę zachowań oraz emocji osoby, która przeżyła traumę i wielką stratę. Naprawdę żal mi było Luizy, czytając o jej cierpieniu miałam wrażenie, że i mi serce pękało i to kilka razy.

Był smutek, żal, niedowierzanie, radość, rozpacz i szok połączony z zaskoczeniem. W moim przypadku były dwa takie wielkie zaskoczenia, w pierwszej połowie książki – moment, w którym myślałam, że cisnę książką o ścianę i chciałam od razu do autorki pisać oraz samo zakończenie. Tutaj szczęka na podłodze, oczy szeroko otwarte i wiadomość na szybko pisana do autorki.

Jeśli lubicie bardzo emocjonujące książki z dużą dawką nieprzewidywalnych wydarzeń połączoną z mrokiem oraz paranormalnymi mocami, która praktycznie sama się czyta, to ta pozycja jest dla Was! Tylko najpierw odsyłam do ‘Czerni Rubinu’ zróbcie to jak należy, najpierw poznajcie Luizę, a następnie dzielcie z nią jej ból straty.