Nikita recenzja

Aj, aj, aj, jak ja żałuję, że już skończyłam czytać. Nie od dziś wiadomo, jak bardzo, ale to bardzo lubię się z mrocznymi historiami. Kto inny, jak nie Aga, może zaspokoić mój darkowy gust... No i mogę śmiało napisać, że zrobiła mi tą książką naprawdę dobrze 😈

Zacznę od tego, chyba już po raz milionowy, że ostrzeżenia pojawiające się przed samą treścią książki, są prawdziwe. Nie jest to książka dla osób, które lubią czytać tylko o motylkach.

Dwójka bohaterów - tytułowy Nikita oraz Iwona - duet idealny. Tych dwoje niespodziewanie połączyła żądza zemsty. Nie od dziś wiadomo, jak bardzo połączyć może wspólny wróg. On niezdolny do jakichkolwiek uczuć, kierujący się jedynie pożądaniem i łaknący mordu. Ona - twarda kobieta, która jest w stanie okiełznać nawet największego twardziela. Co może wyniknąć z tego, że zaczną działać razem? Ich relacja od samego początku nie jest normalna. Przesycona brutalnością i płynącym za jej sprawą podnieceniem. W mojej głowie ciągle pojawiała się myśl "kto w końcu nie wytrzyma i zabije drugą osobę". Napięcie między nimi dało się wyczuć z każdej strony.

Nikitę poznaliśmy już w książce "Nie ten czas", jednak uwierzcie - to był niewielki przedsmak. Tym razem wszystko skupia się na nim, a co za tym idzie - krok po kroku, zostaje poddany analizie, która sprawia, że tego Psychola nie da się nie pokochać. Moje serce częściowo należy do niego. Częściowo, ponieważ wiem, że w całości zostanie oddane kolejnemu, o którym napisze Aga.

Aga znakomicie dograła całość, nie pomijając przy tym żadnego szczegółu. Wszystkie opisy są tak bardzo dosadne, że żołądek ma ochotę robić fikołki. Tak, uwielbiam to uczucie! Rozmowy, które odbywają między sobą bohaterowie, wielokrotnie doprowadziły mnie do parsknięcie śmiechem. Kto by pomyślał, że tak brutalną historię, można połączyć z takim poczuciem humoru.

Jeśli nie boicie się brutalnych scen, jeśli nie ma dla Was książkowych granic - spodoba Wam się. Wiecie, że Agę stać na wiele 😉

Dla mnie to znakomite rozpoczęcie serii o Psycholach i już zacieram rączki na losy kolejnych bohaterów.