Mroczne wyznania recenzja

Nieszczęścia chodzą parami, a niekiedy zaś tabunami. Jedno złe doświadczenie przyciąga drugie i brak nam czasami siły aby przerwać ten krąg, co powoduje że głębiej i głębiej pogrążamy się w rozpaczy a sytuacja w której tkwimy wydaj nam się bez wyjścia.
Jedno wydarzenie pociąga za sobą kolejne a nasze życie zaczyna chwiać się w posadach. Wtedy obecność kogoś kto stanie przy naszym boku, potrzyma za rękę i zaoferuje pomoc jest nie do przecenienia. Nawet jeśli jest to ktoś obcy, lub pozornie obcy jak pasażerka podmiejskiego pociągu w najnowszej książce Lisy Unger "Mroczne wyznania"

Autorka zaprasza nam do z pozoru idealnego świata Seleny Murphy, kobiety spełnionej zawodowo, matki dwójki uroczych dzieci i żony przystojnego mężczyzny. Jednak pod tą fasadą szczęścia kryje się smutna prawda. Bohaterka bowiem odkrywa dowody na zdradę męża, który zamiast szukać pracy, gdyż z ostatniej został zwolniony podobno w związku z restrukturyzacją, spędza całe dnie w domu nawiązując romans z nianią. Kiedy wydaje jej się, że nic gorszego nie może już jej spotkać opiekunka nagle znika bez słowa wyjaśnienia a policja, która rozpoczyna śledztwo w tej sprawie szuka odpowiedzi na pytanie co się z nią stało bacznie przyglądając się Selenie i jej mężowi. Kobieta zataja przed śledczymi informacje o romansie swojego męża z zaginioną oraz fakt, iż kiedyś w chwili przygnębienia opowiedziała o całej tej sytuacji nieznajomej w pociągu. Od tamtej pory dostaje od niej wiadomości, które mogą sugerować iż tamta wie jaki los spotkał nianię.
Selena postanawia się z nią skonfrontować, nie zdając sobie sprawy, że wkracza w świat tajemnic i rodzinnych sekretów.

"Mroczne wyznania" to książka z dużym potencjałem jednak po skończeniu lektury czułam lekki niedosyt. Początkowo gubiłam się chaosie różnych planów czasowych i postaci starając się poukładać sobie w głowie całą historię., która niezwykle wciągająca od pewnego momentu zaczęła się robić bardzo przewidywalna. Na koniec zabrakło elementu zaskoczenia, który powinien stanowić spektakularny finał takich opowieści. Mimo to, lektura ta umiliła mi jesienne wieczory czego i Wam życzę.