Mroczne Wybrzeża recenzja

Sięgając po kolejną, po Trylogii Klątwy serię Danielle L. Jensen, liczyłam, ze dostanę coś równie porywającego i prawdę mówiąc - nie zawiodłam się!



Powieść zaczyna się wolniejszym tempem, niż na przykład "Porwana Pieśniarka", mimo to książka na tym nie traci. Na początku zostajemy zapoznani z głównymi bohaterami, miejscami, wierzeniami i systemem politycznym. Następnie akcja nabiera tempa i już nie zwalnia!

Fabuła skupia się przede wszystkim na postaci Teriany - córki kapitan statku wolnego ludu Maarinów - takich trochę piratów/handlarzy, oraz na Marku - dowódcy niesławnego legionu trzydziestego siódmego. Mają zupełnie odmienne charaktery, różne cele, wierzenia - mieszanka wybuchowa, a jednak los splata ich ścieżki.

"Istnieje tyle ścieżek, ilu wędrowców".

Bardzo podobał mi się w książce zabieg tajemniczości wokół Zachodniej części świata. W ogóle to według mnie autorka systematycznie i z gracją uchyla nam rąbek tajemnicy Zachodu oraz poszczególnych bohaterów. Fabuła jest naszpikowana intrygami politycznymi, sekretami, które niemal każdy z bohaterów stara się ukryć przed światem, a także całym spektrum emocji, bo musicie wiedzieć, że autorka stawia przed naszymi bohaterami mnóstwo trudnych wyborów i jeszcze trudniejszych ich konsekwencji.

"To tajemnice naszego ludu. Tajemnice, których Madoria nie pozwala wyjawić nikomu pod żadnym pozorem. Wschód i Zachód muszą pozostać rozdzielone. Należy je chronić przed sobą nawzajem".

Książka mi się spodobała, nie powiem, że to lekka, łatwa i przyjemna książka, bo jak już wspomniałam bohaterowie są momentami ciężko doświadczani. Mimo to, aura przygody i utarczki słowne między bohaterami idealnie niwelują napięcie. Coś czuję, że autorka kolejny raz złamie mi serce tak jak zrobiła to w Trylogii Klątwy. Liczę na na prawdę dobrą serię fantasy. Ode mnie 8/10. Polecam!