Gra zaklinacza recenzja

W ubiegłym roku trafiłam na książkę „W labiryncie” Donato Carrisi i od tego czasu wypatrywałam kolejnej książki Autora. Zatraciłam się w niezwykłym klimacie, jaki potrafi tworzyć tylko Carrisi. Mrok, mrok i jeszcze raz mrok, który wyłania się z każdej strony i otacza niczym kokon. To pierwsze spotkanie z Autorem było osobliwym doświadczeniem, które przerodziło się w trwałe zauroczenie.

24 lutego miała premierę „Gra zaklinacza”, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Albatros. Jest to trzecia część cyklu „Mila Vasquez”. Ponieważ nie czytałam poprzednich części i byłam pełna obaw, że nie odnajdę się w fabule i pogubię wątki. Jednak Autor tak zręcznie poprowadził narrację, że już od pierwszych stron zatraciłam się w lawinie wydarzeń, do tego stopnia, ze zapominałam nawet o oddychaniu. Z ciarkami na plecach i myślami pełnymi złych przeczuć śledziłam tok zdarzeń. Poczułam się jak w labiryncie: zagubiona, przerażona i osaczona. Targały mną emocje, o które nawet się nie podejrzewałam, których nawet nie potrafię ubrać w słowa.

Wyobraźcie sobie zabójstwo bez zwłok. Jest za to krew, dużo krwi. Anonimowy telefon na policję pozwala ująć mordercę. Człowieka bez tożsamości, którego ciało pokryte jest osobliwymi tatuażami – liczbami. Media szybko nadały mu przydomek Enigma. Tylko jedna osoba jest w stanie odkryć przesłanie mordercy. Jest nią tropicielka Mila Vasquez, która porzuciła pracę agentki i nie jest gotowa na powrót do strefy mroku. Tymczasem przyjdzie jej wziąć udział w diabolicznej grze, która przekracza granice rzeczywistości i przenosi się w wirtualny wymiar.

Krew, ciała, łza anioła, tatuaże, liczby, szczapa, strach, rezygnacja z technologii, stare komputery… śledztwo przynosi kolejne odkrycia, zło zmienia formę, najciemniejsze instynkty dochodzą do głosu. Wszystko jest częścią gry, które nie ma końca. Jesteście gotowi wziąć e niej udział?

„Gra zaklinacza” to niezbity dowód na to, że Donato Carrisi jest mistrzem budowania napięcia, mylenia tropów i tworzenia fascynujących historii, które mrożą krew. Jest to bez wątpienia Autor, którego książki zagoszczą już na stałe w mojej biblioteczce. Cieszę się też na myśl, że mam ich jeszcze trochę do nadrobienia, bo to gwarantuje mi ogrom emocji.