Most pomiędzy nami recenzja

Każdy z nas mierzy się z różnego rodzaju problemami. Jednym dokucza zły stan zdrowia, depresja, inni borykają się z uzależnieniem kogoś bliskiego, bądź sami nie mają dość siły, by poddźwignąć się z nałogu. Czasem nasze życie zatruwa przeszłość i dramatyczne wydarzenia, które miały w niej miejsce.
A co, jeśli pewnego dnia nie okażemy się wystarczająco silni, by utrzymać to brzemię?
Co w sytuacji, gdy nasze siły nagle ulegną zwątleniu?

Most między nami Claudii Moonever to powieść poruszająca kwestię problemów osobistych i ich wpływu na nasze życie. Wydarzenia przedstawione w książce mają miejsce w utopijnym świecie, gdzie nowatorskie rozwiązania służą zminimalizowaniu cierpienia człowieka. Niestety, bo mimo usilnych starań ludzie wciąż doświadczają w swoim życiu różnego rodzaju krzywd i bólu.

Bardzo podobała mi się koncepcja powieści. Klasyfikacja mieszkańców Salemo była nad wyraz ciekawa i choć mieliśmy już do czynienia z podobnym zabiegiem w literaturze, to nie był on tak szeroko rozbudowany jak w tym przypadku. Świat przedstawiony w książce wydał mi się niezwykle interesujący, trochę żałuję, że autorka nie pokusiła się o więcej szczegółów na ten temat.

W tym nierealnym miejscu ludzie prowadzą całkiem normalne życie. Rozwijają się, pracują i doświadczają różnych emocji, zarówno tych pozytywnych, jak i negatywnych.
Główna bohaterka June wydaje się być usatysfakcjonowana z tego jak wygląda jej egzystencja, choć po pewnym czasie zauważamy, że i ją trapią pewne troski. Życie dziewczyny nabiera dodatkowych kolorów gdy los stawia na jej drodze Axela.

Relacja June i Axela wydaje się być trochę niejasna. Jak dla mnie dużo jest tu wielkich słów, a trochę mało emocji. Owszem, kwestia którą porusza autorka jest niezwykle ważna, jednak chyba brakuje mi dogłębniejszej analizy problemu. Wszystko trochę zbyt szybko się dzieje i być może przez to też traci w moich oczach.

Chyba spodziewałam się czegoś innego po lekturze tej powieści. Miałam nad wyraz wygórowane oczekiwania względem tej historii i pewnie stąd moje obecne odczucia, które nie są tak do końca pozytywne. Owszem, książka podobała mi się, zamysł autorki był naprawdę godny uwagi, ale brakło mi tu emocji. Nie czułam tej historii, choć zdarzały się fragmenty, gdy sytuacja ta ulegała zmianie.

Zachęcam Was do lektury tej powieści, bo być może Wy będziecie mieć inne zdanie. Każdy ma swój gust czytelniczy i bez względu na wszystko powinniśmy go szanować.

Moja ocena to 7/10.