Farma lalek recenzja

„Farma Lalek” to drugi tom z komisarzem Mortką.

Oficjalna wersja mówi, że staż w karkonoskich Krotowicach dla Jakuba Mortki miał być odpoczynkiem i spokojną chwilą na przemyślenie własnego życia. Nieoficjalnie — karą, za coś, co zrobił w czasie ostatniego dochodzenia.
Jedenastoletnia Marta nie wraca do domu na noc. Okazuje się, że jakiś czas temu zniknęła również romska dziewczynka, jednak nikt nie zgłosił zaginięcia. Policja rozpoczyna poszukiwania i szybko odnajduję pedofila, który przyznaje się do gwałtu i zabójstwa. Jednak to tylko początek. Stare uranowe sztolnie kryją w sobie wiele tajemnic. Sekretów, które nie miały ujrzeć światła dziennego. Tamtejsza policja będzie musiała zmierzyć się z przerażającą zbrodnią, której makabryczność i okrucieństwo przewyższa wszystko, z czym się do tej pory spotkał sam Mortka. I jak się później okazuje, to również tylko początek czegoś większego.

„Farma lalek” to świetny kryminał i Wojciech Chmielarz po raz kolejny zaskakuje i nie dajcie się zmylić autorowi, bo u niego nic nigdy nie jest takie, jakie się wydaje. Książka praktycznie cały czas trzyma w napięciu, kiedy akcja spowalnia, to tylko po to, by później przyspieszyć (szczególnie pod sam koniec), choć i tak miałam wrażenie, że wszystko dzieje się powoli, ale myślę, że tutaj to było plusem.
Piękne Karkonosze, ciekawa fabuła z licznymi wątkami, dlatego nie dziwcie się, że ta historia pochłonęła mnie niczym ciemne korytarze starej kopalni uranu w pewnej karkonoskiej miejscowości.
Dodatkowo mamy tutaj poruszony temat stosunków polsko-romskich. Nie brakuje kilku ciekawostkę kultury Romów, uprzedzeń i nawet rasizmu względem ich.
Z drugiej strony autor pokazuje, że człowiek dla pieniędzy jest właściwie w stanie zrobić prawie wszystko, choć czasem jest to jedyna szansa na lepsze życie.

Po skończeniu „Farmy Lalek” miałam dylemat. Wziąć się za kolejną część, a może by tak wszystko rzucić, wyjechać w Karkonosze, gdzie mogłabym pochodzić po jakiś jaskiniach i spróbować policzyć nietoperze.