Moja droga Emmie Blue recenzja

Każdy z nas z pewnością był kiedyś w patowej sytuacji, kiedy jedyne czego pragniemy to oparcie drugiego człowieka, bo wydaje się, że reszta świata jest przeciwko nam. Podobnie było z Emmie Blue. W wieku szesnastu lat wypuściła do nieba balon z przywiązanym do niego liścikiem. Nie spodziewała się, że ktokolwiek go znajdzie i postanowi się z nią skontaktować. A tym bardziej po drugiej stronie morza, we Francji. Lucas jednak postanowił się odezwać i od tego momentu ich przyjaźń rozkwitała, a relacja coraz bardziej się pogłębiała.
Emmie zdecydowanie jest przekonana, że to co ich łączy powinno ruszyć o ten jeden krok dalej. Dlatego właśnie, kiedy Lucas zaprasza ją do ich ulubionego lokalu przy plaży aby zadać jej pytanie, kobieta jest pewna swojej odpowiedzi. Wie, że na pewno powie "Tak". I to zrobiła. Tylko, że pytanie które padło z ust Lucasa nie było tym czego spodziewała. Ostatnim na co była przygotowana, był fakt, że jej ukochany wieloletni przyjaciel się żeni. A ona ma zostać jego świadkową.
Historia Emmie jest jak emocjonalny rollercoaster. Poznajemy ją w momencie, kiedy kompletnie zakochana w swoim przyjacielu otrzymuje od niego cios, który rozrywa jej serce na milion kawałeczków. Mimo to kobieta absolutnie nie planuje pozostawić swojej bratniej duszy na lodzie i zgadza się na towarzyszenie mu przy ołtarzu w tak ważnym dniu, mimo, że najchętniej postawiłaby się na miejscu panny młodej. Emmie jest bohaterką której naprawdę ciężko nie polubić. Jej życie wielokrotnie dało jej w kość. Tak naprawdę kobieta dalej poszukuje szczęścia i choć na tej drodze los wielokrotnie podkłada jej kłody pod nogi, nie poddaje się i rusza dalej, aby w końcu odnaleźć siebie. Mimo, że jej zachowania czasem były dla mnie jako czytelnika niezrozumiałe, irytowały mnie jej decyzje, to w ostatecznym rozrachunku od początku do końca jej kibicowałam. Bo z taką bohaterką można się utożsamić.
Książka jest przewidywalna, naprawdę prosta, ale ta zmiana jaka zachodzi w Emmie i wędrowanie z nią na drodze do znalezienia szczęścia i odkrycia prawdy o samej sobie sprawia, że z kompletnie banalnej historii dostajemy mieszaninę różnych emocji, którym bardzo łatwo dać się ponieść. Uważam, że jest o niej dość mało w bookmediach, a zasługuje ona na większą uwagę. Odprężenie się przy niej jest gwarantowane, ale ten relaks nie jest zaserwowany w formie totalnego banału po jaki każdy z nas lubi czasem sięgnąć. "Moja droga Emmie Blue" to ten typ luźnej książki, która zostanie z nami trochę na dłużej i właśnie to sprawia, że powinna być ona odkryta przez więcej osób. Bardzo polecam przyjrzeć się temu tytułowi, bo można się pozytywnie zaskoczyć.