Devi. Waleczna Bogini recenzja

Uwaga – recenzja może zawierać spojlery dotyczące tomu 1.
Od wydarzeń przedstawionych w książce „Almas” minęły już 3 lata. Dziewczyna, której losy śledziliśmy w poprzedniej książce z serii „Klejnoty Dubaju”, jest teraz szczęśliwą mężatką i studentką wymarzonej medycyny. Jej życie wydaje się sielanką. Inaczej jest w przypadku Devi – jej hinduskiej przyjaciółki. Młoda 20-letnia kobieta wstąpiła w związek małżeński wbrew własnej woli i teraz musi się mierzyć z jego przykrymi konsekwencjami. Czy i w jej życiu w końcu pojawi się rycerz na białym koniu, który wyrwie ją z rąk męża oprawcy? Zapraszam do lektury.
.
„Devi. Waleczna bogini” oparta jest na podobnej konwencji co Almas. Czy to źle? Zależy czy zaczniemy porównywać oba tytuły. Wtedy Devi może uplasować się niżej w rankingu angażujących lektur. Zabrakło mi w tej historii czegoś, co by ją wyróżniło spośród innych książek o takiej tematyce. Liczne sceny erotyczne, niewiele akcji i intryga, która nie do końca mnie przekonuje. Mężczyźni w świecie Jesman są tak samo piękni, jak i groźni. Z brutalnością i przekonaniem, że mogą, zawsze sięgają po to, czego chcą. Od ich widzimisię zależy los podległych im kobiet, dlatego można powiedzieć, że nasze bohaterki mają to szczęście, że spotkały mężczyzn wręcz idealnych. Książka jest dobrze napisana, tu nie mogę autorce absolutnie nic zarzucić. Czasami zaciekawia, ale i czasami drażni, może przez mnogość scen erotycznych zapełniających luki w fabule. Podsumowując - jest w porządku, choć mogło być lepiej. Zmęczyła mnie nieco ta książka, tym bardziej więc liczę na to, że kolejne tytuły z tej serii bardziej mi się spodobają. Jestem nieco zawiedziona i jeśli miałabym wam polecić któryś z tytułów z serii „Klejnoty Dubaju”, to byłaby to tylko i wyłącznie Almas.
.
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki dziękuję @skarpawarszawska