Romantyczni recenzja

Romantyzm to epoka niezbyt lubiana. Wielu na słowo "Dziady” dostaje gęsiej skórki, a niektórym wystarczy już samo nazwisko Mickiewicz, żeby przyprawić o zawrót głowy. Większość kojarzy epokę romantyzmu z powstaniem listopadowym i hasłem „Polska Chrystusem narodów”. Nie można się też dziwić, gdyż w szkołach największy nacisk kładzie się na aspekt narodowo-wyzwoleniczy, zapominając, od czego tak naprawdę się zaczęło.

I właśnie tym okresem, tym przełomem dziejów, starciem oświecenia z młodym, rodzącym się romantyzmem zajęła się Dorota Ponińska. Jest to solidnie napisana, opierająca się na wielu źródłach książka fabularyzowana o postaciach fikcyjnych oraz historycznych.

Głównym bohaterem jest młody, litewski szlachcic Maurycy, który rozpoczyna naukę na uniwersytecie w Wilnie. Jest zafascynowany historią, a w szczególności przedchrześcijańskimi dziejami Słowiańszczyzny. Spotyka na swojej drodze wiele barwnych i ciekawy postaci, jak choćby Tomasza Zana, Jana Śniadeckiego czy Adama Mickiewicza. W rozdziałach poświęconych Maurycemu autorka skupiła się na tym, aby przybliżyć czytelnikowi podwaliny romantyzmu, czyli zwrot w kierunku uczuć, serca czy zafascynowanie ludowością. Dzięki niej możemy bliżej poznać idee filomatów, których najczęściej kojarzymy tylko z procesem. A w tej powieści poznajemy młodych, ludzi dla których istotną wartością jest samokształcenie, pęd do zdobywania wiedzy, ale również doskonalenia samego siebie. Są to młodzi ludzie, którzy nie boją się zaufać swojemu instynktowi, ponieważ „mają serce i patrzą w serce”.

Drugą ważną postacią, wokół której toczą się wydarzenia jest książę Adam Czartoryski. Postać odrobinę tragiczna, która chce pozostać lojalna wobec zaborcy, aby przekuć to na dobro ojczyzny. Ma nadzieję, że taka postawa może przynieść więcej korzyści niż bunty i powstania. Niestety jest zbyt ufny i nie zauważa, że w jego otoczeniu roi się od nieprzyjaciół.

„Romantyczni” to pierwsza cześć cyklu, która opowiada o narodzinach romantyzmu w Polsce. W bardzo przystępny i ciekawy sposób przybliża czytelnikowi pierwsze założenia epoki i przekonuje, że romantyzm to nie tylko Konrady i Kordiany. Z niecierpliwością wyczekuję kolejnych części, które skupić się mają na losach romantyków na emigracji i zesłaniu.