Romantyczni

Do przeczytania „Romantycznych” skusiło mnie przede wszystkim tło historyczne tej powieści. Nie miałam wygórowanych oczekiwań jej względem, gdyż wiedziałam, że należy do tzw. literatury kobiecej. Spodziewałam się lekkiej lektury na dni kiedy trudno mi skupić się nad innymi książkami. W dużym stopniu moje przewidywania się sprawdziły. Konstrukcja tej powieści zaskoczyła mnie jednak zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. Z jednej strony podobał mi się ciekawy podział na rozdziały okraszone datami, dedykowane różnym bohaterom. Z drugiej strony, część wątków, w mojej ocenie, została staranniej opracowana, a inne niestety pobieżnie i bez większej inwencji. Ze względu na to, że autorka przystępnie przybliżyła działalność wileńskich Filomatów i Filaretów, wystawiam ocenę bardzo dobrą, ale całokształt nie jest równie dobry.

"Ach, w tym świecie konwenansów i układów tak trudno o miejsce dla prawdziwej, czystej miłości. Rodzice chętnie oddają swoje młodziutkie córki siwowłosym, utytułowanym i bogatym starcom. Ważniejsze są względy majątkowe i prestiżowe od uczuć. Co to za świat? - pomyślał z obrzydzeniem. Czy nie pora go zburzyć, zmienić, czy nie pora dać głos czystej, niezepsutej młodości pełnej ideałów?"

Listopadowe czytanie rozpoczęłam od książki, która idealnie pasuje do tego czasu. Ta książka to "Romantyczni" Doroty Ponińskiej ❤ Zdecydowanie epoka romantyzmu zawsze kojarzy mi się najbardziej z listopadem i powstaniem listopadowym, z "Dziadami" Adama Mickiewicza i nie tylko. To epoka, która zawsze jakoś przyciągała mnie jak magnes. Dlatego z ogromną ciekawością i przyjemnością sięgnęłam po tę książkę.

Lektura książki "Romantyczni" wywarła na mnie ogromne wrażenie. Pozwoliła przenieść się w czasie i przypomnieć sobie lekcje historii, języka polskiego z liceum czy czasy studiów i zajęcia z historii literatury. To książka, która przeniesie czytelnika do czasów, kiedy rodził się polski romantyzm, do czasów księcia Adama Czartoryskiego, działalności Towarzystwa Filomatów i Filaretów, działalności Uniwersytetu Wileńskiego, czasów rządów cara Aleksandra, czasów, kiedy to bezwzględny i okrutny Nowosilcow prowadził swoje śledztwa na terenie Królestwa Polskiego. To książka, w której będzie trochę o epoce, o postaciach historycznych, o literaturze, o buncie młodych, a wreszcie o uc...

W szkole średniej romantyzm należał do moich ulubionych epok literackich,uwielbiałam ballady Mickiewicza,czy też wiersze Słowackiego,dlatego z wielką chęcią przeczytałam powieść Doroty Ponińskiej "Romantyczni".
Autorka w niezwykle przystępny sposób przenosi czytelników do Wilna lat dwudziestych XIX wieku i Warszawy.Na uniwersytecie powstają tajne związki,w stolicy książę Czartoryski negocjuje los Polski z carem Aleksandrem,który chce uchodzić za przyjaciela Polski.Bale,intrygi i polityka,a do tego różne towarzyskie smaczki.Polecam.Warto!!

Jeżeli mielibyście ochotę przenieść się do Wilna i jego okolic, spotkać się z Mickiewiczem, poczuć rodzący się polski romantyzm, zgłębić tajniki historii i polityki oczami Adama Czartoryskiego, Mikołaja Nowosilcowa, cara Aleksandra to zapraszam Was na strony powieści historycznej Doroty Ponińskiej "Romantyczni". Dzięki lekturze przeniosłam się w początki XIX wieku i miałam wrażenie, że idealnie wstrzeliłam się czasem w czytanie tej lektury. W książce rzuca się w oczy znaczenie konstytucji dla ówczesnej ludności naszego kraju, choć niecałkowicie wolnego.

Smaku książce nadaje historia Maurycego, którego poznajemy już w dniu jego urodzin, kiedy traci matkę, a jego życie już od początku wiąże się z poczuciem winy za jej śmierć. Naście lat później umiera także ojciec Maurycego, zostawiając go i jego siostrę Krystynę samych w podupadłym majątku, przekazując im swą ostatnią wolę.

Przypomnę, że są to czasy konwenansów, aranżowanych małżeństw, kierowania się często rozumem, nie sercem. Są to też czasy buntu, zmiany pokolenia i ich podejścia i pragnienia wolności.

Bez wątpienia z taką lekturą łatwiej przyswoić pewne elementy historii, zrozumieć poezję wieszczów, gdy znamy ich genezę. Z całą pewnością jest to wartościowa pozycja, choć pod względem fabularnym momentami zdarzało mi się nudzić. Tempa i większych emocji nabiera w drugiej części, choć bez tej pierwszej nie odczuli byśmy jej w pełni. Nie wykluc...