TOPR 2. Nie każdy wróci recenzja

Często zdarza mi się na szlaku kręcić głową z niedowierzaniem, kiedy widzę ludzi kompletnie nieprzygotowanych na wyprawę w góry. Czasem brawura lub jedna nieprzemyślana decyzja może też tych doświadczonych kosztować życie. Nie zamierzam teraz nikogo moralizować, bo przecież nie o to chodzi, zresztą to pewnie nic by nie dało, bo myślę po prostu, że dopóki ktoś na własnej skórze nie przekona się, jakie niebezpieczeństwa czyhają na niego w górach i ile jest w stanie poświęcić przesuwając swoje granice wytrzymałości, ignorując głos rozsądku, nie będzie się przejmować konsekwencjami. Niestety w wielu przypadkach jest za późno na wyciąganie lekcji i lekkomyślność prowadzi do tragedii. Wtedy na ratunek wyruszają TOPR-owcy, którzy z narażeniem swojego życie próbują uratować cudze.

Po raz kolejny głos oddaje im Beata Sabała – Zielińska. Uważam, że jej pierwsza książka „TOPR. Żeby inni mogli przeżyć”, która odsłania kulisy pracy ratowników TOPR zrobiła naprawdę wiele dobrego, jeśli chodzi o edukację i jest w mojej „topce” książek górskich. Podobno autorka zarzekała się, że nie będzie drugiej części. Na szczęście zmieniła zdanie, dlatego dziś mogę Wam opowiedzieć o „TOPR 2. Nie każdy wróci”. Tym razem mamy szansę poznać kulisy dwóch głośnych akcji ratowniczych z 2019 roku w Jaskini Wielkiej Śnieżnej i na Giewoncie i to zarówno z perspektywy ratowników TOPR, jak i uczestników tych wydarzeń. Autorka oddaje również głos rodzinom i najbliższym TOPR-owców, czyli tym którzy każdego dnia z nadzieją i lękiem wypatrują ich powrotu do domu.

To nie jest pozycja, która gloryfikuje pracę ratowników, oni sami są dalecy od tego. Jednak przyznacie sami, że trudno jest nie podziwiać ludzi, którzy walczą o czyjeś życie narażając niejednokrotnie własne. Dzięki tej książce możemy dowiedzieć się, jak sobie radzą w naprawdę ekstremalnych sytuacjach, czyli na czym tak naprawdę polega ich praca, choć to określenie nie wydaje się adekwatne. Nasuwają się na usta raczej misja i powołanie. Autorka oddała głos uratowanym oraz rodzinom ofiar, którzy dzielą się swoją traumą i mogą w ten sposób podziękować TOPR-owcom, ale też przestrzec innych przed popełnianiem bezsensownych błędów. Mamy też okazję zrozumieć, że to co robią ratownicy odbywa się często kosztem ich życia prywatnego. Bo przecież na dole ktoś na nich czeka... Dzięki rozmowom z bliskimi poznajemy blaski i cienie życia z ratownikiem TOPR.

Zarówno w przypadku pierwszej jak i drugiej części towarzyszył mi ogrom emocji podczas lektury. Uważam, że te książki powinien przeczytać każdy, bo uczą pokory, która jest tak ważna w górach i bez której nie powinno się wyruszać na szlak. Przestańmy traktować TOPR-owców jako nadludzi, którzy uratują nas z każdej opresji. Lepiej pomyślmy, że to tylko praca, do tego słabo opłacana, dla której nie warto narażać życia. Może wtedy zdamy sobie sprawę, że możemy tylko liczyć na własny zdrowy rozsądek i zaczniemy myśleć…

PS Zapomniałam wspomnieć o przepięknym i solidnym wydaniu!

Dziękuję Wydawnictwu Prószyński i S-ka za egzemplarz do recenzji!