Misery recenzja

Paul Sheldon to bestsellerowy pisarz romansów, podczas śnieżycy rozbija samochód i zostaje uratowany przez Annie Wilkes, która twierdzi, że jest jego największą fanką. Annie z zawodu jest pielęgniarką, także jest w stanie "poskładać" złamane nogi Paula i ma dostęp do środków przeciwbólowych klasy szpitalnej. Zabiera Paula do swojego domu, ale nie dzwoni do szpitala ani nie zawiadamia Policji o wypadku. Po prostu zatrzymuje pisarza w domu. Drogi są oblodzone i zdradliwe, a Paul jest przecież jej ulubionym pisarzem, ma tyle rzeczy, o których chciałaby z nim porozmawiać. Gdy nowa powieść Misery trafia na półki, Annie bierze ją i od razu czyta. Będzie mogła omówić to bezpośrednio z samym pisarzem. Radość i zabawa. Niestety, Paul Sheldon, mając nadzieję, że wyjdzie poza gatunek romansu i zacznie pisać to co chce zabił swoją główną bohaterkę, tytułową Misery. Ulubiona postać Annie nie żyje. To nie skończy się dobrze. Annie zmusza Paula do napisania nowej powieści z Misery.

Książka wywołuję napięcie od początku do końca. Od czasu, gdy Paul budzi się i spotyka swojego „dobroczyńcę”, napięcie zaczyna narastać, a wraz z upływem czasu historia staje się coraz gorsza. Przez prawie całą książkę są to tylko dwie postacie, a relacja między nimi jest dość przerażająca. Paul jest całkowicie od niej zależny i pod pewnymi względami odczuwa empatię. Jednocześnie Annie jest wyraźnie psychotyczna, a jej sadystyczne traktowanie go sprawiedliwie inspiruje go do intensywnej nienawiści. Obie postacie są dobrze rozwinięte, chociaż główny punkt widzenia należy do Paula, więc poznajemy go lepiej. Annie Wilkes jest paranoikiem, gwałtownym psychopatom, jest całkowicie nieprzewidywalna. To, że „zło” w książce jest rzeczywistą osobą, a nie zjawiskiem paranormalnym, przeraża mnie bardziej. Ludzie mają zdolność robienia naprawdę dziwnych rzeczy, nawet bez pomocy tego, co "nadprzyrodzone", a "Misery" jest tego najlepszym przykładem. Postać Annie wywołała u mnie sprzeczne odczucia empatii i wstrętu podczas czytania, ponieważ czułem zarówno nienawiść jak i strach przed nią. Książka jest bardzo dobrze napisana i intrygująca, pozwala zapomnieć, gdzie jesteś i która jest godzina. Bardzo polecam, jest to jedna z lepszych książek autora.