Autor: @Orestea ·3 minuty

2023-05-15

1 komentarz

12 Polubień

„Gierek uważał m.in. za konieczną produkcję taniego samochodu dostępnego dla każdego robotnika. Zamierzał przenieść produkcję „syrenki” z Warszawy na Śląsk do czasu zakupu zagranicznej licencji na średniolitrażowy wóz. Rakowskiemu mówił: Mamy przygotowane wszystko do produkcji syrenki, nawet nową karoserię już mamy. W pierwszym roku damy 50 tysięcy samochodów”. [s. 288]

Nie mam pojęcia, ile jeszcze będziemy się zastanawiać nad Gierkiem i jego czasami. Może długo, ponieważ spłata długów, zaciągniętych za jego rządów zajęła nam, literalnie nam wszystkim, ponad czterdzieści lat. Warto się przyglądać temu okresowi, bo sporo nas może nauczyć o współczesności. Wielu polityków, którzy dziś rządzą lub siedzą w ławach opozycji, to dzieci epoki Gierka. No, ale nic to, to nie jest o teraźniejszości, tylko o dobrej, naprawdę bardzo dobre książce biograficznej.

„Na zajmowanym stanowisku Gierek zarabiał przyzwoitą kwotę 33 500 zł miesięcznie. Doskwierała mu jednak trudna sytuacja mieszkaniowa. Z żoną i synami gnieździł się w dwuizbowym domu w Zagórzu razem z matką. Męczące były też zapewne dojazdy z Zagórza do siedziby Komitetu Wojewódzkiego w Katowicach. Postanowił zatem ponownie zastosować szantaż, czyli groźbę odejścia z aparatu partyjnego, aby upomnieć się o przydział mieszkania w mieście”. [s.92]

Mirosław Szumiło to porządny, rzetelny naukowiec z krwi i kości. Nie leci z narracją, nie rzuca na lewo i prawo tezami, które w faktach nie mają poparcia. Nie demonizuje ale i nie idealizuje ani człowieka, ani epoki.

Jeśli weźmiecie do ręki tę książkę, a naprawdę uważam, że miłośnicy historii współczesnej powinni po nią sięgnąć, to zauważycie jak skrupulatnie wykonana jest przedstawiona w niej praca naukowa. To jest coś, co zachwyca. I nie myślcie, że to nudne, albo że szkodzi książce! Nic z tego! Bibliografia i przypisy pokazują jedynie jak Szumiło pracuje. Z jaką pieczołowitością zbierał dokumenty, czytał gazety, pisma, okólniki, akta, nawet te, do których już nie mamy dostępu!

I wiecie co? „Gierek. Droga do władzy” to książka, która jest niesamowicie faktograficznie i dokumentacyjnie bogata A MIMO TO (przepraszam za emfazę w caps locku) nie jest ciężka! Czyta się ją świetnie, choć nie jest to beletrystyka i akcji jako takiej nie ma. Ale autor umie pisać, oh, jak umie! Tworzy z faktów, dat, nazwisk, cytatów kapitalną tkaninę rzeczywistości, z której strona po stronie wyłania się portret Edwarda Gierka, od jego wczesnego dzieciństwa (a nawet dzieciństwa jego rodziców) po ro 1970, kiedy Gierek został I Sekretarzem KC PZPR

Gierek fascynuje, Gierek złości, irytuje. Jest symbolem dawnego porządku, ale jakoś tak uciekł przed anatemą, która stała się częścią historii jego partyjnych kolegów. Dlaczego? Przeczytajcie „Gierka” Mirosława Szumiły. Może zobaczycie jak kreował swój wizerunek, jak potrafił przekonać, że jest kimś innym.

Zobaczycie portret człowieka, który umiejętnie buduje pozycję. Wie, kiedy docisnąć, kiedy się wycofać. Kiedy zaangażowanie mu się nie opłaca lub będzie niebezpieczne, a kiedy da mu realną władzę.

Widzimy człowieka, który nagina rzeczywistość i fałszuje własną historię, by wypaść lepiej, by mieć lepszy start w życiu. Który wygląda jowialnie, ale jest równie bezwzględny jak starzy wyjadacze partyjnych wojenek.

„Młodego Gierka nie aresztowano wraz z grupą prowodyrów strajku, a znane nam źródła nic nie wspominają o jego aktywnej roli w akcji strajkowej górników. Mimo to w pierwszym zachowanym życiorysie Gierka jako członka PPR, napisanym w Brukseli w październiku 1946 roku wylicza on nieskromnie swoje rzekome zasługi: Byłem współorganizatorem trzech strajków okupacyjnych w Leforest: dwóch w łaźni, jednego na dole, po tym ostatnim zostałem aresztowany i po dwóch tygodniach wydalony z Francji. Dwa lata później, po powrocie do Polski, przedstawił on jeszcze bardziej rozbudowaną wersję swojego uczestnictwa z tych wydarzeniach […] Tymczasem ze współorganizatora strajków w Leforest, uczynił się już ich przywódcą. Okres rzekomego aresztowania wydłużył z dwóch do trzech tygodni. Żadne z tych twierdzeń nie znajduje potwierdzenia w wiarygodnych źródłach”. [s.41]

Nie wiem, co czytało mi się lepiej: młodość i czasy emigracji czy historię walk wewnętrznych i pięcia się po drabinie władzy? Nie mam pojęcia, ale wiem, że „Gierek. Droga do władzy” Mirosława Szumiły zostanie na mojej półce.

Wiecie dlaczego? Bo tak powinno się pisać rzetelne książki historyczne. Tak powinna wyglądać porządna biografia. Mało pitu-pitu, dużo faktów, warsztat historyczny na najwyższym poziomie, piękny język, obiektywne podejście.

Jeśli się jeszcze nie zorientowaliście, to bardzo polecam tę pozycję. A Klubowi Recenzenta portalu nakanapie.pl dziękuję za możliwość przeczytania tej książki.

Moja ocena:

× 12 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Gierek. Droga do władzy

Mirosław Piotr Szumiło

7/10

Postać Edwarda Gierka i dekada jego rządów wzbudzają wciąż żywe zainteresowanie wśród Polaków. W wielu popularnych publikacjach powielane są jednak liczne mity i stereotypy na ten temat. Chociaż o la...

Komentarze

@jatymyoni · ponad rok temu

Pamiętam sąsiada mojej Babci, repatrianta z Francji, górnika, znającego Gierka z tamtego okresu, który zaśmiewał się z jego życiorysu. Mówił, że on nigdy nie pracował jako górnik i nie zjechał do kopalni, był tylko krzykliwym działaczem związkowym.

× 2

Komentarze (2)

@Orestea · ponad rok temu

to jest fascynujące, jak tworzą się i jak tworzyły się takie biografie, prawda?

× 2

@jatymyoni · ponad rok temu

Gdy brak świadków to jest dość proste.

× 2

Gierek. Droga do władzy

Mirosław Piotr Szumiło

7/10

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe

Sprawdzam dostępność...

Ogłoszenia

Dodaj ogłoszenie

Zobacz inne recenzje

Kariera działacza partyjnego

Gdy zobaczyłem na Wrocławskich Targach Dobrej Książki książkę Szumiły, od razu ją zakupiłem, bardzo bowiem interesuje mnie osoba jej bohatera. To pierwsza poważna biografia Gierka, trudno bowiem za t...

@almos

Kim naprawdę jesteś?

Edward Gierek to postać znana chyba wszystkim. W ostatnich latach nieco odkurzona za sprawą książek, czy filmu. Z jednej strony człowiek sukcesu, który przyczynił się do modernizacji ruchu społeczno-...

@Zaczytane_koty

Pozostałe recenzje @Orestea

Leo Murray, „Psychologia wojny”, czyli wszystko o moich kumplach.

Zanim przeczytałam „Psychologię wojny” Leo Murray, za najlepszą książkę o psychologii wojny i zabijania uważałam „On killing” płk. Dave’a Grossmana. Po przeczytaniu ksią...

Recenzja książki Psychologia wojny

Karl Ludvigsen, "Ferdinand Porsche. Ulubiony inżynier Hitlera”, czyli bohater jako rysunek techniczny

„[…] spokojna pewność siebie, wsparta u Porschego ogromną wiedzą w zajmujących go dziedzinach i rozległymi zainteresowaniami, wielu urzekała. Dzięki temu łatwo znajdo...

Recenzja książki Ferdinand Porsche