Droga, którą przeszłam recenzja

Zaczynając przygodę z książką pani Agaty Przybyłek wiedziałam, że historia Alicji i jej męża Dawida, wywoła we mnie wiele wzruszeń, ale nie spodziewałam się aż tak rzeczywistego przedstawienia losów bohaterów. Z łatwością możemy wczuć się w sytuację bohaterów, a ich uczucia oddziałują na nasz nastrój, wywołując oburzenie, złość, smutek, ale też wzruszenie, radość i zaskoczenie.

Z jednej strony mamy małżeństwo, które straciło swoje nienarodzone jeszcze dziecko. Autorka przedstawia ich cierpienie, rozpacz, ale także ogromną miłość, która chcieli się podzielić z ich małym szczęściem.
Z drugiej strony mamy cierpienie małej Stefani, która tęskni za miłością i akceptacją matki, ale także poświęcenie Czesława - ojca, który za wszelką cenę stara się ratować swoją rodzinę.

Nie ukrywam, że, ze względu na własne doświadczenia, to wątek Alicji i Dawida wywołał we mnie więcej łez i wróciłam do nieprzyjemnych wspomnien. Wielu z nas na pewno słyszało od znajomych podobne historie lub sami przeżyli taką stratę i pewnie przyznają mi rację, że opisana historia młodego małżeństwa jest bardzo realistyczna. Dlatego bardzo cieszy mnie to, że powstała w końcu książka, która opowiada o tym jak wiele uczuć wywołuje strata nienarodzonego jeszcze dziecka. W dodatku przedstawia to bez fałszu i ukrywania niewygodnych kwestii.

Obie historie jednak pokazują jak ważne jest wsparcie bliskich osób, wzajemna miłość, akceptacja i wiara w lepsze jutro. Jak bardzo potrzebujemy miłości i zrozumienia już od najmłodszych lat.

A jeśli chodzi o zakończenie... Niesamowite! Zostawia czytelnika w niepewności, ale też w niepokoju, związanym z tym, w jaki sposób obie historię mogą się połączyć i jak to wpłynie na losy Alicji, Dawida i Stefanii, ale także innych ludzi.

Podsumowując, nie jest to łatwa książka i z pewnością zostawi nas z licznymi przemyśleniami, ale z czystym sumieniem polecam ją wszystkim, a szczególnie tym, którzy w jakiś sposób znają podobne historie z własnego życia.

Pozdrawiam wszystkie "Aniołkowe Mamy" i życzę nam dużo nadziei, ponieważ po każdej burzy przychodzi słońce.