Co powiesz na spotkanie? recenzja

“Co powiesz na spotkanie” to kolejny tom z serii Mała Czarna, która ukazuje się nakładem wydawnictwa Albatros. Są to komedie romantyczne w książkowym wydaniu - ciepłe, lekkie i zabawne, z uroczymi, choć niepozbawionymi charakteru bohaterkami. Wszystkie wydane do tej pory tomy przypadły mi do gustu i zapewne z kolejnymi będzie podobnie, ale ten tytuł chyba zostanie jednym z moich ulubionych.

Pokuszę się o słowotwórstwo, ale tej powieści nie da się określić inaczej jak “komedioromantycznocepcja”. Wspomniałam już, jakiego typu książki wydawane są w tej serii, a do tego dodajmy samą fabułę: Evie, główna bohaterka, żeby dostarczyć scenarzyście inspiracji do napisania komedii romantycznej, odgrywa sceny poznania się bohaterów ze znanych komedii romantycznych, próbując udowodnić, że miłość jak z filmów jest możliwa w prawdziwym życiu. Jako miłośniczka gatunku byłam kupiona już samym pomysłem i mam nadzieję, że ta powieść zostanie kiedyś zekranizowana, bo z pewnością ma potencjał na filmowy hit.

Evie jest sympatyczną, dającą się lubić postacią, choć trochę pogubiła się życiowo. Kiedyś marzyła o pisaniu scenariuszy, ale po śmierci taty i krytycznej ocenie osoby, której zdanie ceniła, straciła wiarę we własne możliwości. Dopiero zmuszona do wysyłania raportów irytującemu scenarzyście, na nowo odzyskuje radość z pisania. Jak to często w tego typu książkach bywa, w miarę rozwoju fabuły bohaterka odkrywa swoją siłę, przekuwa porażki w sukcesy i wychodzi ze swojej strefy komfortu, żeby odnaleźć szczęście. Może i oklepane, ale bardzo lubię takie historie. Evie nie jest jednak bez wad, chwilami bywa strasznie irytująca, ale zaciera złe wrażenie, kiedy okazuje innym serce, albo na odwrót - kiedy pokazuje pazur.

Moim ulubionym bohaterem jest jednak Ben - przypadkowo wciągnięty w projekt Evie mrukliwy wdowiec, samotnie wychowujący niedosłyszącą córkę Anette. Relacja między tą dwójką to jeden z najlepszych aspektów tej książki - rzadko trafiam w literaturze na tak cudowną więź ojca z córką. Muszę też wspomnieć o świetnym, barwnym gronie najbliższych przyjaciół Evie, którzy zawsze ją wspierają, nawet, kiedy zasługuje raczej na to, żeby wszyscy się od niej odwrócili.

Jak na komedię przystało, humoru w tej powieści nie brakuje, choć czasem bywa lekko żenujący. Myślę, że pominięcie “hobby” współlokatorki Evie albo wpadek randkowych jej szefa niczego nie ujęłoby fabule, a mnie oszczędziłoby kilku zmarszczek mimicznych od krzywienia się. Na szczęście takie momenty nie były dominujące i częściej po prostu szczerze uśmiechałam się podczas lektury.

Mimo kilku wad, i tak serdecznie polecam “Co powiesz na spotkanie?”, zwłaszcza tym, którzy tak jak ja kochają komedie romantyczne i lubią znajdować w książkach nawiązania do ulubionych filmów.