Bentley recenzja

Czytacie książki do samego końca? Czy jak Wam się nie podoba, to ją odkładacie na półkę i kiedyś do niej wracacie? Ja zawsze czytam do samego końca (oprócz Lobelii) – chociaż czasami jest to męczarnia… a jak było w przypadku Bentleya?
Bentley to jeden z tych przystojnych milionerów, którzy potrzebują ochroniarza, kucharza, prawnika i innych pomocników. Pewnego dnia postanawia wybrać się do kawiarni i spotyka tam Emmy, zapracowaną studentkę, która ma problemy z termoregulacją i nawet w lato jest jej okropnie zimno. Dziewczyna ma fajne poczucie humoru, do tego jest wygadana, więc Bentley zostaję oczarowany jej osobą. Następnego dnia znowu się spotykają i umawiają na randkę w dniu, w którym dziewczyna ma urodziny. Em nie wie co ubrać, a Bent nie wie co jej podarować… więc kupuje jej – laptop! Tak! Dobrze widzicie! Trzecie spotkanie i wypasiony laptop! – dajcie mi namiary na takich ludzi!
Jedyną nieprzewidywalną rzeczą w tej książce, było to, że Bentley kupi laptopa – no bo przecież to normalny prezent, nie? Na szczęście jego przyjaciele doradzili mu, że to jednak za droga zabawka jak na początek znajomości! Więc po rozmowie z przyjaciółką Em, Bentley postanawia kupić dziewczynie chustę – ale nie byle jaką szmaciankę z targu! Chusta jest z jedwabiu, z domieszką kaszmiru i kosztuje tylko 500 dolarów. Ale żeby prezent nie był za „ubogi”, kupuje dwie chusty….
A co do całej reszty….prosta i banalna fabuła, do tego autorka dosypała tyle cukru, że momentami nawet zastanawiałam się czy nie będę mieć cukrzycy! Nawet jeśli sceny seksu były dobre i napisane ze smakiem, to na deser dostawaliśmy teksty typu – „Jesteś dla mnie całym światem, powietrzem i w ogóle wszystkim, nie umiem bez Ciebie żyć….” Co do zakończenia… wszyscy spodziewali się jednego i nie potrafili zabezpieczyć się w 100 % - nie wspominając już, że skoro milioner to mógłby mieć sztab ludzi do ochrony – ale nieeee, Bentley miał tylko Aidena… i później wszyscy byli zdziwieni, jak mogło się „to” wydarzyć .. a do tego Bent zamiast być twardym i konkretnym, zaczął się obwiniać i płakać…
Jak dla mnie emocji zero, wszystko takie nijakie… a wisieńką na torcie były opowieści Bentleya o śmierci swoich rodziców – jakby całkowicie zerżnięte z dzieciństwa Batmana (teatr, napad, perły)..
Podsumowując, dawno się tak nie wynudziłam podczas czytania. Gdyby nie to, że podjęłam się recenzji tego dzieła, to byłaby moja druga książka, której nie doczytałabym do końca. Dalsze części już sobie daruje...