Złap i ukręć łeb recenzja

„Złap i ukręć łeb. Szpiedzy, kłamstwa i zmowa milczenia wokół gwałcicieli” Ronana Farrowa to reportaż, którego pominąć się nie da. Reportaż poruszający, i przerażający. Farrow prowadząc śledztwo dziennikarskie dociera do kobiet, które stały się ofiarami Harveya Weinsteina. Niewiarygodne, ale molestowanie, gwałt to tylko początek opresji ze strony drapieżnika, jak określa się producenta w środowisku. Skrzywdzone kobiety zostają wkręcone w miażdżącą siłę systemu, który zdaje się wręcz chronić zbrodniarzy seksualnych. Istnieje bowiem sprawdzony schemat - ofiary są zastraszane, upokarzane i na wszelki wypadek obrzucane błotem, a gdy już mają zniszczony wizerunek i sprytnie podważoną wiarygodność pozostaje tylko nakłonić je do podpisania umowy o poufność. Umowy, która niejednokrotnie narzuca pokrzywdzonej ingerujące jej wolność ograniczenia.
Harvey Weinstein przez dziesięciolecia krzywdzi kobiety wykorzystując swą pozycję potentata w branży filmowej, siłę pieniądza, a także ogromne wpływy w zakłamanym środowisku celebrytów, prawników i polityków. Przemoc psychiczna, upokorzenie i przekroczenie granic wolności osobistej odbywało na oczach wszystkich. Drapieżnik molestował, gwałcił, jawnie niemal dopuszczał się przestępstwa za przestępstwem, a chwilę potem odbierał nagrody, brylował wśród elit i sięgał po więcej. Bezkarny przez dziesięciolecia.
Reportaż, który powstał na skutek dziennikarskiego śledztwa Ronana Farrowa to bardzo duży sukces. Takie światełko w tunelu i nadzieja, że warto walczyć.
Temat, opisywane wydarzenia, zaangażowanie w pełni zasługują na gratulacje. Sama narracja, sposób pisania , układ rozdziałów może nie każdemu przypaść do gustu. Ale tu nie lekkie pióro autora jest do podziwiania. Można wybaczyć nagromadzenie obco brzmiących nazwisk (w końcu to reportaż i jego cechą jest kto gdzie i kiedy), można przymknąć oko na moim zdaniem zbyt nachalne kierowanie reflektora uwagi czytelnika na samego autora.

To minusy. ale do wybaczenia. Farrow bowiem złapał za łeb i odsłonił mechanizmy krycia, wypierania, pobłażania przestępstwom seksualnym. Nie było to proste, ale nie dał ukręcić tego łba.

Warto sięgnąć po książkę, warto pochylić głowę nad problem i warto zapamiętać, że wobec każdej krzywdy, a zwłaszcza tej o znamionach przestępstwa nie można milczeć. Warto też wkurzyć się wobec faktu, że choć gdzieś w okolicach osiemnastego stulecia feminizm doszedł dogłosu, a na początku dwudziestego pierwszego wciąż dochodzi do wydarzeń, które temu zaprzeczają.
mniej