Międzymiasto recenzja

Debiutancka powieść Agnieszki Gałuszki.Jak ją jednoznacznie określić? Nie jest to zadanie łatwe. Autorka oprowadza nas po tytułowym Międzymieście.-świecie dworców kolejowych,peronów,stacji,stacyjek.Tworzy dokładny, tak dobrze znany nam obraz ciągłego ruch,zatrzymując się jednak po drodze przy najciekawszym z elementów tej mozaiki-przy człowieku.
Sama autorka jest osobą znajdującą się niemal nieustannie w ruch.Podczas swoich podróży służbowych niejedno widziała,i w dziedzinie "pociągowych" doświadczeń ma z pewnością wiele do powiedzenia.
Poznajemy ludzi kolei-podróżnych,konduktorów,maszynistów.Pracowników dworców,sprzedawców,taksówkarzy,bezdomnych.Poprzez przytaczane historie,zachowane wspomnienia i zaobserwowane sceny poznajemy na nowo różnorodność ludzkich charakterów, poglądów i zachowań. Siedząc z autorką w przedziale wagonu patrzymy na współpasażerów,słuchamy ich i obserwujemy.I niewątpliwie zauważamy,jakie może być to ciekawe.
Warto zwrócić uwagę na fakt,że "Międzymiasto" nie opisuje dalekich wojaży jako tła do rozważań.Zagraniczne wyjazdy są jedynie elementem kontrastu dla opisu polskiej kolei,namalowanego słowem-lekkim,swobodnie prowadzącym nas poprzez następne karty książki.Dużo rozsądnie dawkowanego humoru, realizm nie odbierający niczego swobodnym rozmyślaniom.
Impulsem do snucia owej peronowej historii staje się pewna tajemnicza książka,wpadająca w ręce autorki na jednym z wielu odwiedzanych dworców.Porady i relacje osiemnastowiecznego przewodnika prowadzą nas na nasze własne,przemierzane we wnętrzu stalowych maszyn drogi.Podobnie jak on,autorka stara się znaleźć odpowiedź na wiele pytań - jak podróże zmieniają człowieka? Co różni nas-współczesnych pasażerów pociągów od osiemnastowiecznych kupców i pielgrzymów? Co życie w drodze odbiera a co daje?
Dla mnie powieść stała się impulsem do dokładniejszego przyglądania się ludziom.Przypadła mi do gustu dzięki niebanalnemu ujęciu tematu, i tendencji autorki do obserwowania i opisywania świata,tak pokrewnej mojej własnej.