Piętno Katriny recenzja

Ostatnie dekady okrutnie doświadczyły obywateli południa USA nad Zatoką Meksykańską. Huragan Katrina w 2005 roku, wyciek ropy naftowej na platformie wiertniczej Deepwater Horizon w 2010 roku czy huragan Harvey w 2017 to tylko niektóre z wydarzeń, które odcisnęły bolesne piętno na życiu mieszkańców Florydy, Alabamy, Mississippi, Luizjany i Teksasu. Tamtejsza ludność doznała strat materialnych, częściowego lub całkowitego pozbawienia źródeł utrzymania (m.in. rybołówstwo, turystyka), a co najgorsze, w wielu przypadkach utraty najbliższych i trwałych uszczerbków na zdrowiu fizycznym oraz psychicznym.

W swojej najnowszej powieści Agnieszka Bednarska postanowiła skupić się na ludziach zamieszkujących region położony w delcie Mississippi. Na stronach „Piętna Katriny”, autorka zapewnia stopniowe wdrożenie się w życie i tajemnice miasteczka, jego stałych, tymczasowych i nowych mieszkańców. Ani przez chwilę nie miałam wątpliwości, że czytam o amerykańskim miasteczku w Luizjanie kilkanaście lat po Katrinie i tuż przed nadejściem huraganu Harvey. Przedstawione zarysy demografii, krajobrazów, architektury i codziennej rutyny oceniam w pełni wiarygodnie, nie przytłaczają swą objętością. Przemyślana konstrukcja powieści, w tym rozplanowanie w czasie sprawiają, że emocje rosną z każdym rozdziałem. Nie chcąc zdradzać fabuły, napiszę, że Agnieszka Bednarska uwzględniła w niej zjawiska paranormalne i kilka różnych wątków psychologicznych, które skłaniają do dalszych refleksji wychodzących poza ramy tej książki. Przemknęło mi przez myśl, że niektóre z nich mogła jeszcze wykorzystać, aby pozwolić czytelnikowi dodatkowo zgłębić zagadkowe elementy, ale prawdopodobnie niepotrzebnie wydłużyłoby całość.

Autorce udało się stworzyć pasjonującą powieść, gdzie napięcie rośnie i praktycznie nie opada do ostatnich stron. Nietypowe podejście do tematu katastrof naturalnych, jakimi są huragany oraz spójna wielowątkowość czynią „Piętro Katriny” powieścią niezwykle aktualną i uniwersalną, w sam raz na dzisiejsze czasy.