Izbica, Izbica recenzja

Książka Rafała Hetmana ,,Izbica, Izbica" opowiada historię miasteczka, zamieszkanego przed drugą wojna światową w większości przez Żydów. Pokazuje jego zmianę na przestrzeni lat oraz losy jego mieszkańców. Obecnie Izbica jest osadą i walczy o odzyskanie praw miejskich. W latach 40 XX wieku miasteczko zostało przekształcone w ,,getto tranzytowe". Przewinęły się przez nie tysiące Żydów, z różnych zakątków świata, którzy nie przebywali w nim długo. Więcej informacji nie chciałabym zdradzać, bo aby je dobrze zrozumieć trzeba przeczytać tę książkę.

Cieszę się, że ta książka powstała, ponieważ ma ona dla mnie znaczenie również osobiste. Znam to miasteczko, czasami tamtędy przejeżdżam i je odwiedzałam. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że ludzie mieszkający w niedalekiej odległości od niego wiedzą jedynie, że przed wojną mieszkali w nim Żydzi. Ale o tym co się wydarzyło w trakcie wojny nikt nie mówi. Podobnie jak nie wspomina się o tym na lekcjach historii w szkołach przy omawianiu holokaustu, a przecież te wszystkie wydarzenia miały miejsce dość blisko. Dlatego też historycy uczący w lokalnych szkołach, przede wszystkim województwa lubelskiego, powinni polecać młodzieży tę książkę.

Książka jest napisana dość prostym językiem, ale autor jest w stanie jednym krótkim zdaniem przekazać wiele informacji i wzruszyć czytelnika. Podobał mi się podział na rozdziały, gdzie każdy opowiedziany był inaczej. Raz poznawaliśmy historię z perspektywy tych, którzy przeżyli wojnę, a w kolejnym rozdziale obecnych mieszkańców Izbicy pamiętających tamte wydarzenia. Książka z wielką starannością i bardzo rzetelnie napisana. Zdecydowanie daje do myślenia i zapada w pamięć. Przemyślenia jej bohaterów są niezwykle trafne i momentami bardzo szokujące.

Zdecydowanie była ona bardzo potrzebna, nie tylko dla osób kochających książki, ale też dla osób, które nie miały pojęcia, co kilkadziesiąt lat temu działo się w województwie, a nawet okolicy, w której mieszkają. Jest to bardzo ważna pozycja i chciałabym żeby jak najwięcej osób ją przeczytało. Polecam serdecznie!