Maigret i złodziej recenzja

Kolejny tom serii z paryskim komisarzem zaczyna się od tego, że Maigretowi w zatłoczonym autobusie kradnie portfel młody człowiek o rozbieganym spojrzeniu. Co ciekawe złodziej odsyła Maigretowi portfel z nienaruszoną zawartością: w ten dziwny sposób kieszonkowiec chciał nawiązać kontakt z komisarzem; ta relacja staje się ważna w dalszej części książki.

Treścią kryminału jest subtelna gra psychologiczna między komisarzem a facetem, który sam sobie wmawia, że zostanie oskarżony o zabójstwo żony, i oczekuje, że Maigret go aresztuje.

Przy okazji Maigret poznaje światek paryskiej bohemy: tych artystów pełnych wielkich planów, a nie mających pieniędzy na obiad. Panują wśród nich swobodne obyczaje: zdrada czy promiskuityzm nie są niczym zdrożnym. Oczywiście są też smaczki kulinarne: Maigret je w knajpie kociołek zupy rybnej i udziec barani (sam by to zjadł!).

Dowiadujemy się też trochę o metodzie pracy Maigreta. Przede wszystkim unika ferowania opinii w czasie śledztwa, co ilustruje następujący dialog: „A pan, co o tym wszystkim myśli, panie komisarzu?...- Nie wiem. Mężczyzna był zdziwiony. Żeby wysoki funkcjonariusz policji nie miał wyrobionego zdania, to przechodziło jego pojęcie.” Poza tym Maigret głęboko wchodzi w środowisko, w którym zdarzyła się zbrodnia: „Podczas pierwszego etapu śledztwa, gdy nagle znajdował się w nowym środowisku, wśród ludzi, o których nic nie wiedział, wydawało się, że odruchowo wchłania w siebie otaczające go życie i nasącza się nim jak gąbka.” A potem jest lepiej: „Teraz wchłonął już mnóstwo wrażeń, gmatwaninę obrazów, wypowiedzianych zdań, mniej lub bardziej ważnych słów, dostrzeżonych spojrzeń, ale nie miał jeszcze pojęcia, co z tym wszystkim począć. Najbliżsi zaś współpracownicy wiedzieli, że lepiej nie zadawać mu pytań ani nawet nie spoglądać na niego pytająco, ponieważ zazwyczaj stawał się opryskliwy.” No, a potem już się Maigret domyśla, kto popełnił zbrodnię...

To typowy kryminał Simenona, ani lepszy, ani gorszy od innych, dobre czytadło na podróż, sam przeczytałem książkę w pociągu.