Klinika recenzja

Gaja jest młodą kobietą, która żyje dzięki postępowi medycyny. W okresie prenatalnym dokonano u niej modyfikacji genomu, dzięki której z płodu z zespołem Edwardsa stała się płodem zupełnie zdrowym. Takich osób jak ona jest więcej. Choćby jej przyjaciel Kajtek, który w ostatnim czasie zaginął. Gaja prowadzi normalne życie, ale jedno spotkanie z mamą Kajetana wpływa na to, że intensywniej postanawia poszukać przyjaciela. W tym samym czasie rząd zakazuje stosowania in vitro, ale refunduje zabiegi modyfikacji genomu, dzięki czemu Gaja czuje się napiętnowana i zastraszana. Czy młoda kobieta pokona własne lęki, czy uda jej się odnaleźć przyjaciela i co z tym wszystkim wspólnego ma polityka?

Jestem pełna podziwu dla autorki dla jej wiedzy medycznej. W pewnym momencie sama zaczęłam zastanawiać się, czy procedura modyfikacji genomu faktycznie nie istnieje, gdyż autorka pisała z takim przekonaniem i poparte takimi medycznymi wyjaśnieniami, że miałam wrażenie, że historia opisana jest na autentycznych faktach.

Klaudia od początku wprowadza nas w medyczny klimat wyjaśniając krok po kroku medyczne zawiłości, aby sprawnie złączyć je z fabułą, która mnie pochłonęła całkowicie. Mimo, że całość była przewidywalna, to najchętniej w ogóle nie odkładałabym książki, aby poznać całą historię w jeden dzień.

Bardzo podobał mi się sposób ukazania aktualnych problemów, zahaczenia o dyskryminację ze względu na orientacje seksualne, problemów związanych z in vitro czy ustawą antyaborcyjną. Mimo, że cała historia w większości pochodziła z wyobraźni autorki to czuć było pewną autentyczność.

Do samego końca nie byłam pewna zakończenia tej historii, cały czas miałam nadzieję na jakiś nieprzewidywalny zwrot akcji, ale go nie było. Muszę jednak przyznać, że sam epilog był świetny – absolutnie się nie spodziewałam takiego zakończenia historii. Z drugiej strony czuję również niedosyt, dlatego, że nie wiem czy sprawa miała jakiś dalszy ciąg.

Był to jeden z lepszych kryminałów medycznych, jakie czytałam. Przez całą lekturę nie opuszczało mnie uczucie ekscytacji ale również poddenerwowania, jakbym weszła w skórę głównej bohaterki.

Dużym plusem była również mała ilość bohaterów pobocznych, co pozwalało się skupić bardziej na tych głównych.

Naprawdę polecam zapoznać się z twórczością Klaudii Muniak, sama z pewnością sięgnę po pozostałe jej pozycje, ponieważ styl autorki bardzo mi odpowiada a książka praktycznie czytała się sama.

Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu.