Superpowerless recenzja

Sienna dołącza jako współlokatorka do ekskluzywnego apartamentowca i jednocześnie staje się częścią paczki jego pozostałych mieszkańców. Aby jednak zapomnieć o swoich dawnych błędach, postanawia zataić przed nimi pewne fakty ze swojego życia. Jak się okazuje, nie tylko ona ma przed resztą tajemnicę, bo tak naprawdę żaden z nich nie jest do końca szczery. Cecilia jest żoną Philipa, ale tylko poprzez wiążący ich układ, z którego korzysta każde z nich. Philip może skutecznie zachować swój sekret, a Cece rozwija swoją karierę. Do tego grona dołącza jeszcze trójka przyjaciół: Jaimi, Mila i Adrian. Każdy z nich również posiada swoje sekrety. Jednak co się wydarzy, kiedy pewnego dnia wszystkie kłamstwa wyjdą na jaw? Czy jeden nieuważny krok może sprawić, że przyjaciele staną się wrogami?

Jest to książka, która opowiada niezwykle przejmującą, refleksyjną i prawdziwą historię, która porusza w nas emocje, jednak w mojej pamięci nie pozostanie ona na długo. Pierwsza część strasznie mi się dłużyła, gubiłam się w mnogości postaci i myliłam główne bohaterki, ale kiedy akcja się rozkręciła, nie byłam w stanie się oderwać. Niewątpliwie dużym atutem jest również styl pisania autorki, który od razu mi się spodobał.

Przyznam szczerze, że książkę bardzo chciałam przeczytać ze względu na jej opis, ale również na delikatną i przyciągającą wzrok okładkę. Niczego nie żałuję, ale nie do końca ta pozycja spełniła moje oczekiwania. Doceniam autorkę za pomysł na postacie i misterne ich skonstruowanie, a także za niesamowicie poplątane wątki i ukrywane intrygi, co spowodowało, że trwałam w delikatnym napięciu do samego zakończenia.

Victoria Ka w książce „Superpowerless” z pewnością chciała ukazać problemy w różnorodnych relacjach we współczesnym świecie, kiedy to człowiek dla człowieka ma bardzo małe znaczenie, a większą wagę przywiązuje się do tego, jak nas postrzegają inni oraz czym możemy się przed nimi pochwalić.

Uważam, że jak na debiut jest to bardzo dobra pozycja, ale nie do końca czułam się przez nią obezwładniona. Historie o ludzkich relacjach, postępowaniach i szeroko pojętej socjalizacji, to są pozycje dla mnie, ale powieść obyczajowa to na tyle trudny gatunek, że nie zawsze łatwo się wbić w preferencje czytelnika, a także wzbudzić aż takie emocje, aby pędził przez historię sprintem, a nie tylko dreptał z nogi na nogę spokojnym krokiem. Niemniej książka mi się podobała i ogromnie gratuluję autorce zarówno pomysłu, jak i wykonania.