Matrioszka recenzja

Chyba żadna książka nie wywołała u mnie tyle sprzecznych emocji, jak Matrioszka, ale jednego jestem pewna, tę książkę pochłania się za jednym razem.

Marta Małecka to wschodząca gwiazda piłki siatkowej, jednak wszystkie jej plany zostają zniszczone w momencie, kiedy zostaje porwana przez rosyjską mafię. Dowiaduje się, że teraz nazywa sięMatrionaKosłow, a w Rosji czeka na nią jej prawdziwa rodzina, o której nie miała pojęcia, choć „rodzina” ma tutaj również zupełnie inne znaczenie. Dziewczyna trafia w sam środek brutalnego i pełnego mrocznych sekretów mafijnego świata, w którym każde jej złamanie zasad czeka ją kara, za którą zazwyczaj to inni ponoszą za nią winę. Jej ojciec zaplanował jej całe życie, więc nikogo nie zdziwi, że Matrioszka tym bardziej chce się wyrwać ze złotej klatki, w której się znalazła, jednak jak to zrobić, kiedy każdy jej krok jest obserwowany, a ona nie wie, komu może ufać, kto jest jej wrogiem, a kto przyjacielem. Dodatkowo jej bratIzjasławma chorą obsesję na jej punkcie i nikt nie ma pojęcia, jak daleko ta fobia może zajść. Mimo wszystko Matrioszka dostrzega małe światełko w tunelu, którym jest Nikołaj, jej ochroniarz. Między tą dwójką rodzi się gorące i zakazane uczucie, a dziewczyna ma ogromną nadzieję, że mężczyzna będzie jej wybawieniem. Bez wątpienia pośród całego tego nieszczęścia, przemocy, tyranii i odrzucającej obsesji, wątek miłosny jest niczym balsam dla duszy.

Paulina Jurga pokazała świat mafii, jakim jest naprawdę. Jest okrutny, bezwzględny i bezduszny, a jeśli wasze drogi się ze sobą zetkną, pochłonie cię w całości, przeżuje, po czym wypluje,pozbawiając cię tym samym najważniejszych wartości. Jak na debiut autorka poradziła sobie genialnie, a przedstawiając tak Bratvę, pokazała, że taka włoska mafia jest milutka niczym mały piesek.
Ponadto akcja goni akcję i mimo sprzecznych uczuć, które czasami mi towarzyszyły, chłonęłam stronę za stroną, a finał (mimo że jednej rzeczy byłam pewna od samego początku) wbił mnie w fotel.
Jak na debiut bardzo udany.