Matki i córki recenzja

Jestem na nie i czuję się oszukana, ponieważ opis książki znowu świadczył co innego, a wnętrze było całkiem inne. Książka zapowiadana jako wzruszająca i emocjonująca podróż przez życie, dla mnie była odrzucająca. Pierwsza bohaterka, najmłodsza z całego kalejdoskopu postaci jest demoniczna. Będąc dzieckiem biernie przypatruje się śmierci kolejnych krewnych, jej pojawienie się na świecie też związane jest ze śmiercią. Cała jest nią naznaczona i przesiąknięta do szpiku kości. Kiedy babka się dusi w fotelu, ta tępo się przypatruje całemu zdarzeniu, nie reaguje. Ogląda w dalszym ciągu telewizję ze zwłokami. Później rozmawia z duchami, widzi je i czuje ich obecność. Autorce udaje się zbudować specyficzny klimat, z namiastką braku nadziei i beznadziei z PRL. Rzadko się zdarza, że nie kończę książki, ale tu zrobiłam 4 podejścia i nie zaskoczyło. Nie zostanę raczej fanką autorki. Dialogi są poprawne, pomimo całej abstrakcji. Mój egzemplarz książki pochodzi z portalu www.czytampierwszy.pl, który polecam.