Kuklany Las recenzja

Lubicie niepokojące powieści, które od pierwszych stron trzymają w napięciu?
Jeśli tak, to polecam Wam "Kuklany las", gdyż Autorka potrafi trzymać czytelnika w napięciu, jak w imadle i gwarantuję Wam, że nie będzie słodko, a wyprawa do lasu już nie będzie tym samym po przeczytaniu tej książki.

"Co by się stało, gdybym prawdziwy ja, twój syn, został tam w lesie, a zamiast mnie w tym aucie siedziałaby kukła?"

Do czego jesteśmy się w stanie posunąć w imię miłości? Co w imię miłości jest zdolna zrobić matka dla swojego dziecka? Co jest w stanie obiecać i ile poświęcić, by tę obietnicę spełnić? Jakie granice przekroczy? Ile istnień przy okazji zniszczy?

Przepowiednia cyganki o okrutnej przyszłości uderzyła w matkę i córkę, spadała deszczem niszcząc jedną nadzieję, by zastąpić ją drugą rozpoczynając zło, które nieuchronnie dopadło chłopca. Pędził sobie przez las, uciekając przed zmorami i strzygami, przed tatą, który udawał potwora, wprost w objęcia kuklanego zaklęcia, by stać się spełnieniem obietnicy, by być znalezionym, lecz dzieckiem już dla innej matki, by zastąpić gałganki zręcznie motane w postać kuklanych laleczek. Wystarczyło, że jedna je motała, druga zostawiała w lesie, a ich śladem przyszedł on by wypełnić pustkę i tęsknotę.

Jesteście gotowi na wycieczkę? Wycieczkę do lasu? Kuklanego?

Ja wkroczyłam do niego po raz drugi, by sprawdzić czy nadal tkwi w nim "czyste szczęście"...

Ta niewielka książeczka jest niezwykle skondensowana i sugestywna, przepełniona pierwotnym lękiem, pokazująca jak cienka jest granica między źle pojmowaną matczyną miłością, a obłędem.
By akcja mogła popędzić Autorka balansowała na krawędzi realizmu i oniryzmu ze szczyptą, lub kilkoma, baśniowości sprawiając, że nasze głowy jakoś wytrzymywały ten niepokój i surrealistyczne wręcz sceny, których trudno pozbyć się z głowy. Czytelnik wpada w pułapkę, którą zastawia Autorka na stronie numer dziewięć, by lekko ją poluzować na sto sześćdziesiątej drugiej.

O! Za oknem już jasno...

Dziękuję bardzo Autorce i Wydawnictwu, że mam tą przyjemność by jej patronować.